| |
| | Το χθες |  | | | Βίωμα της 23ης Σεπτεμβρίου, κατευθείαν στο χαρτί. | | |
Όταν ζεις με την ψευδαίσθηση της ελευθερίας
και νομίζεις ότι τα βήματά σου σε πάνε μπροστά
οι μέρες περνάνε υγρές κι ανάλαφρες.
Ακούς την ανάσα σου να βγαίνει αβίαστη
χωρίς φωτιά στο βλέμμα,χωρίς ντροπή και δέος
με μόνη την παρέα του εαυτού σου
κι εκείνο το λυτρωτικό κι ασίγαστο ήχο της βροχής
που κυλά στα πεζοδρόμια και σε παρασύρει
σε νύχτες της αρμύρας,σε ταξίδι δίχως τέλος,
όπου οι σκιές και η σκόνη δεν σε πιάνουν.
Στο'χα πει,θυμάσαι; Ο χρόνος δεν μας περιμένει.
Ένα σύννεφο η ζωή μας και διαβαίνει.
Στο'χα πει,θυμάσαι; Δεν μπορώ να σε προσμένω.
Τ'όνειρό μου κάποτε θα μοιάζει με κλεμμένο.
...
Όταν το χθες ρίχνει σκιά στο σήμερα
κι όταν πια τα βήματα δεν πάνε άλλο μπροστά.
Όταν ζεις με την ελευθερία κάποιας ψευδαίσθησης...
...
Τότε που σε είδα ξαφνικά να στέκεσαι στην πόρτα
κοιτώντας με κατάματα για μια μόνο στιγμή
τότε τα μάτια σου δειλά,θαρρώ,σαν να μου το'παν
το χθες ποτέ δεν πέθανε,τι δεν το θες εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | This is the end, my only friend... | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
