Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πλάνη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130672 Τραγούδια, 269442 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πλάνη
 
[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Περπατούσα ανάμεσα σε γη και θάλασσα
εκεί που το κύμα σπάει και χάνεται
ψάχνοντας τις πατημασιές της νιότης.
Ναι, είχα περάσει πολλές φορές από κει
αλλά τα σημάδια είχαν πια χαθεί.
Κοντοστάθηκα ατενίζοντας τον αφρισμένο ορίζοντα
και τότε, σιωπηλά με προσπέρασες.
Βήμα σταθερό, βλέμμα που διαπερνούσε.
Σ’ ακολούθησα, πατώντας στα δικά σου σημάδια
μα εσύ βάδισες προς τον ωκεανό, περπάτησες πάνω στα κύματα γυμνή,
σ’ έβλεπα ν’ απομακρύνεσαι
ενώ το κύμα σού ‘γλειφε τους γλουτούς
και τα στήθη σου ζυγιάζονταν σα γλάροι στον άνεμο.
Έτρεξα ξοπίσω σου ανάλαφρος φωνάζοντας λόγια ακαταλαβίστικα,
ίσως τα φώναζα μέσα μου,
ή ίσως άκουγα με τ’ αυτιά ενός εγώ που έμεινε σε εμβρυακή στάση για πάντα
κι έμοιαζαν με θόρυβο κατάποσης επιθυμιών.
Σε πρόφτασα στο σταυροδρόμι των αποφάσεων
κι άπλωσα το χέρι στα μαλλιά σου,
τότε, για πρώτη φορά άκουσα καθαρά τη φωνή μου:
«μου ομορφαίνεις τη ζωή»
μα δε μπόρεσα να σ’ αγγίξω.
Το φορτίο συσσωρευμένης αγάπης δεν αναλώθηκε, δεν μεταγγίστηκε,
το βάρος του με παρέσερνε αργά στο βυθό.
Πνιγμένος, χωρίς ανάσα και με μάτια ορθάνοιχτα
βυθιζόμουν σταθερά κι ο πόνος της πίεσης αφόρητος,
ενώ σ’ έβλεπα ακόμα να δρασκελίζεις τα κύματα,
με τη ματιά σου την άκαμπτη και αόριστη συνάμα
σαν να είχες εντοπίσει τον υπέρτατο στόχο
και μόνο βίαια θα μπορούσε κάποιος ν’ αποσπάσει την προσοχή σου.
Κάπου-κάπου γελούσες δυνατά, σαν ευτυχισμένη.
Μπορεί και να ήσουν τυφλή, ποτέ δεν θα το μάθω
αλλά πίστευες, πίστευες πολύ και η θάλασσα κράτησε το βάρος σου.
Σκοτεινιάζει, η μορφή σου σιγά-σιγά γίνεται σκιά,
η αγωνία μου για το φως σου, αμέτρητη
μα να, μια αίσθηση ανακούφισης:
η πλάτη μου ακουμπά πια στη μαλακή λάσπη της αβύσσου
και η ύπαρξή μου στην ατέρμονη πλάνη
αναζητώντας -στιγμές χαμένης ευτυχίας-
όπως, το φύλλο τον ίσκιο του -φοβούμενο μη γίνει αγκάθι-
κι ο χάρος την αγάπη, -φοβούμενος μη γίνει αχάριστος-.[/font] [/color]



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Γυμνασμένα παραμύθια
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΛΥΔΙΑ_Θ
07-04-2011 @ 16:08
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΓΡΑΦΗ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ
ierapostolos
07-04-2011 @ 16:14
....ψάχνοντας τις πατημασιές της νιότης......
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola
07-04-2011 @ 16:22
Περπατούσα ανάμεσα σε γη και θάλασσα
εκεί που το κύμα σπάει και χάνεται
ψάχνοντας τις πατημασιές της νιότης.

Εξοχο !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
TAS
07-04-2011 @ 16:52
η μορφή της υπήρξε απόλαυση . .
Celestia
07-04-2011 @ 18:44
Πολυ ωραιο!!!!!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
aridaios
07-04-2011 @ 19:48
Σε πρόφτασα στο σταυροδρόμι των αποφάσεων
κι άπλωσα το χέρι στα μαλλιά σου, ::yes.::

Σκοτεινιάζει, η μορφή σου σιγά-σιγά γίνεται σκιά,
η αγωνία μου για το φως σου, αμέτρητη ::sad.::

κι ο χάρος, την αγάπη -φοβούμενος μη γίνει αχάριστος-.
::sad.::
Αγνή
07-04-2011 @ 19:53
με κομμένη την ανάσα
::theos.:: ::theos.::
θόρυβος κατάποσης επιθυμιών
!!!!!!!!!!!!!
monajia
07-04-2011 @ 23:54
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ..................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
elena351
08-04-2011 @ 01:07
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
http://youtu.be/DxNCDx00mTg
**Ηώς**
08-04-2011 @ 06:36
τα σέβη μου!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
peiraiotissa
08-04-2011 @ 08:14
Μπράβο Χρήστο....φανταστικό κείμενο!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::up.::
φλοισβος
08-04-2011 @ 09:57
Μοναδική δημιουργία!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
08-04-2011 @ 12:52
«μου ομορφαίνεις τη ζωή»
μα δε μπόρεσα να σ’ αγγίξω......κάποια όνειρα κι αισθήσεις που ομορφαίνουν δεν μπορούμε να τα προσεγγίσουμε καν...........έξοχο Χρήστο!!!!!!!!!!!! να σαι καλα ::smile.:: ::theos.::
y.markov
10-04-2011 @ 00:24
Σκοτεινιάζει, η μορφή σου σιγά-σιγά γίνεται σκιά,
η αγωνία μου για το φως σου, αμέτρητη
μα να, μια αίσθηση ανακούφισης:
η πλάτη μου ακουμπά πια στη μαλακή λάσπη της αβύσσου
και η ύπαρξή μου στην ατέρμονη πλάνη
αναζητώντας -στιγμές χαμένης ευτυχίας-
όπως, το φύλλο τον ίσκιο του -φοβούμενο μη γίνει αγκάθι-
κι ο χάρος, την αγάπη -φοβούμενος μη γίνει αχάριστος-.

Η στιγμή έφτασε για την απόφαση
έπρεπε να σε προσπεράσω
γιατί κτίστηκε σε μια πλάνη, ήταν ψευδαίσθηση
δεν έμοιαζε αληθινό
Η ώρα ήταν ήδη προχωρημένη
η σκιά σου απομακρύνονταν απ' το βλέμμα μου
φαινόσουν επιτηδευμένα σκηθρωπή
έδειχνες μάλιστα και ενοχλημένη
Αυτό με ικανοποίησε
ενίσχυσε το θέλω της απόφασης
Δεν θα πω ούτε αντίο
σαν να φεύγω στο σταθμό
χωρίς να κοιτάξω πίσω

Νάσαι καλά φίλε Χρήστο. Καλή εβδομάδα
athos.ioannou@gmail.com
07-04-2014 @ 04:52
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!
ΒΥΡΩΝ
07-04-2014 @ 13:34
::theos.:: ::rock.:: ::theos.::
Μαυρομαντηλού
07-04-2014 @ 15:45
Σε πρόφτασα στο σταυροδρόμι των αποφάσεων !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
κι άπλωσα το χέρι στα μαλλιά σου,
τότε, για πρώτη φορά άκουσα καθαρά τη φωνή μου:
«μου ομορφαίνεις τη ζωή»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
μα δε μπόρεσα να σ’ αγγίξω.
Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΓΓΙΞΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΓΓΙΖΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το φορτίο συσσωρευμένης αγάπης δεν αναλώθηκε, δεν μεταγγίστηκε,
το βάρος του με παρέσερνε αργά στο βυθό.ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΜΑ ΔΕ ΜΟΙΡΑΣΤΕ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Πνιγμένος, χωρίς ανάσα και με μάτια ορθάνοιχτα
βυθιζόμουν σταθερά κι ο πόνος της πίεσης αφόρητος,!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΠΟΣΥΜΠΙΕΣΟΥ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ενώ σ’ έβλεπα ακόμα να δρασκελίζεις τα κύματα,
με τη ματιά σου την άκαμπτη και αόριστη συνάμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΓΙΑ ΑΟΡΙΣΤΗ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΟΒΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
σαν να είχες εντοπίσει τον υπέρτατο στόχο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΣΤΙΑΣΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΤΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΣΤΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
και μόνο βίαια θα μπορούσε κάποιος ν’ αποσπάσει την προσοχή σου.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΜΑ ΤΟ ΕΙΠΑ ΕΓΩ ΑΥΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

η αγωνία μου για το φως σου, αμέτρητη
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΓΩ ΚΡΑΤΑΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::


ΑΑΑ,,, ΚΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΩΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
αντιφατική...
07-04-2014 @ 22:18
Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο