| |
[align=center][B]Στιγμές
Έτσι στιγμές στο τίποτα
Να ξεπερνούν , να καλύπτουν τα υπερκείμενα
Σαν πέπλο που καλύπτοντας το πρόσωπο παύεις να υπάρχεις
Τίποτα τίποτα δεν μένει που να δείχνει την ύπαρξη σου την ύπαρξη της
Απλά ένα πέπλο
Σαν ομίχλη
Αγγίζεσαι αγγίζεις τις στιγμές, ξέρεις ότι τις ζούσες μέχρι πριν από λίγα λεπτά
Αλλά δεν υπάρχουν ποτέ δεν υπήρξαν όπως και συ δεν υπήρξες
Μια τρύπα στο υπερπέραν
Και ύστερα σαν σκουλήκια
Ναι αυτά τα σκουλήκια της σήψης γίνονται υπαρκτά στο μυαλό στο κορμί στην ψυχή
Στην ψυχή
Ξέρεις αυτή σημαδεύουν
Έχουν ακούσει ότι φεύγει πρώτη
Δεν είναι έτσι
Αυτή μένει
Μονή να υπερασπίζεται την ύπαρξη σου
Ψυχή
Να υπερασπίζεται τις αμυδρές ηλεκτρικές εκκενώσεις του μυαλού
Δεν υπάρχεις
Δεν υπάρχουν
Δεν υπάρχει το απαλό γρασίδι που κυλιόσουν πάνω του
Δεν υπάρχει το χέρι που άγγιζες χτες
κλείσε τα μάτια
άφησε τους ήχους να πλανηθούν όταν μια αγάπη πεθαίνει
ένα πέπλο σκεπάζει μια ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
