| |
| | Τα τέσσερα σονέτα του αποχαιρετισμού |  | | |
[align=center] I[/align]
[align=center]Δυο στάλες κόσμου κι έναν θάνατο σιμά σου,
Ορίζω αντίτιμο της μαύρης ύπαρξής μου.
Κι αυτό το αίμα, της αιώνιας πληγής μου,
Είθε μια μέρα να πλυθεί απ' τα δάκρυά σου.
Καθώς με όλη την ελπίδα μου φθαρμένη,
Και χαρακιές παντού στο μήκος των φλεβών,
Θα έρθω -θαρρείς από τον τόπο των νεκρών-
Να μου ανάψεις μια λαμπάδα μου σβησμένη.
Δεν καρτερώ τις αναστάσιμες καμπάνες.
Εμένα η μοίρα μου γραμμένη είναι στο χώμα,
Και την σιωπή των παγωμένων των χειλιών.
Μα όπως ξαπλώνω στο χωμάτινό μου στρώμα,
Αρκεί η ανάμνηση των πρώτων μας φιλιών,
Για να προστρέξω σε Διός υιούς Παιάνες.[/align]
[align=center] II[/align]
[align=center]Και πάλι εδώ, έχοντας άρτι επιστρέψει,
Από έναν θάνατο δειλόψυχο που αργεί.
Με απομεινάρια του φωτός πλάθω ζωή,
Για να 'χει ύστερα ο Θεός να καταστρέψει.
Να δικαιώσει έναν ρόλο ιερό,
Μία πανάρχαια ιδιότητα που θάλλει
-Καθώς ο αυτόχειρας τραβάει την σκανδάλη-
Άστρα νεκρά σε έναν μαύρο ουρανό.
Και μας εγκλώβισε σ' αυτό το πανηγύρι,
Θερμοκρασίες να συλλέγουμε κρατήρων,
Που εξερευνούμε με τα πόδια μας γυμνά.
Μέχρι ν' αρθούν οι λειτουργίες των αισθητήρων,
Κι έρθουν οι επόμενοι να πάρουνε σειρά,
Όπως μαζεύουνε οι μέλισσες την γύρη[/align].
[align=center] III[/align]
[align=center]Ό,τι αγάπησα σ' αυτήν την κωμωδία,
Ήταν το άρωμα στο βάθος των μηρών σου.
Και τα σημάδια καθώς βίαια γραπωνόσουν,
Στιγμές που ενώνονταν οι δυο σε σάρκα μία.
Κι ακόμα πάλι τον υγρό ερωτισμό σου,
Που σαν αγίασμα και νέκταρ θεϊκό,
Αναζητούσα παθιασμένος να γευτώ,
Για να φωνάξω ηδονικά: ''Είμαι δικός σου''.
Όλα τα υπόλοιπα τα έχω καταγράψει,
Μέσα στην μνήμη μου, σαν αδειανά μπουκάλια,
Που άφηναν πάντοτε τα χείλη μου ξερά.
Όταν ναυάγησα σε άγνωστα παράλια,
Κι ήταν τα χέρια μου δεμένα κι αδειανά,
Σαν το σενάριο εχθρός μου να 'χει γράψει.
[/align] [align=center] ΙV [/align]
[align=center]Αυτόν τον δρόμο, που τα φώτα του μου γνέφουν,
Μου απαγορεύει ο Θεός, ο πάντα ξένος,
Να τον βαδίσω από το χέρι σου πιασμένος.
Αφού οι οδύνες μας την δύναμή του τρέφουν.
Γι' αυτό απόψε, καθώς έξω ψιχαλίζει,
Και το λευκό σου το κορμί τρέμει γυμνό,
Πρέπει για πάντοτε αντίο να σου πω,
Εσένα(!) που έκανες την γη μου να γυρίζει.
Μα όταν στα μάτια μου χρυσά φλουριά στολίσεις,
Και κρύψεις γράμμα σου στο μαύρο μου σακάκι,
Θέλω να ξέρεις πως στην μνήμη μου θα ζεις,
Σαν Πηνελόπη σε μια άφταστη Ιθάκη,
Που τραγουδώντας κάθε νύχτα με καλείς,
Στο όνειρό σου, απ' την αρχή να μ' αγαπήσεις. [/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 6
| | | | | | | |
| | Θάνο, αυτή η απώλεια ποτέ δεν θα γίνει συνήθειά μας...3/9/2016 | | | |
|
ΜΝΗΜΩΝ
26-04-2011 @ 01:34 | Ένα ταξείδι όνειρο σε πέλαγος με λέξεις
μ' εικόνες και με χρώματα που πρέπει να διαλέξεις
στην πρόδηλη κι αέναη σειρά τους για να βγάλεις
το άρωμα μιας ποίησης σαν πυρκαγιάς μεγάλης.....
Έμεινα ενεός και συνεπαρμένος μέσα σ' αυτούς τους στίχους σου να λικνίζομαι μεθυσμένος από την δύναμή τους..... Μπράβο φίλε μου είσαι εκπληκτικός..... Χριστός Ανέστη και χρόνια σου πολλά....... | | Μιχάλης Σκουλάς
26-04-2011 @ 02:34 | Ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ που μας κοινοποίησες το θαυμαστό σου έργο!!! | | Ναταλία...
26-04-2011 @ 08:16 | Ένα μεγάλο μπράβο και από μένα υπέροψη γραφή
Χριστός Ανέστη | | στίχος
26-04-2011 @ 14:20 |
Συγχαρητήρια Αλέξανδρε !!!
Ό, τι ωραιότερο έχω διαβάσει !!!
Χρόνια Πολλά !!! | | αντικλείδι
28-04-2011 @ 11:09 | Αυτό , καλέ μου Αλέξανδρε , το διάβασα πάμπολλες φορές ...!
Το κάθε ένα ξεχωριστά και όλο ξανά και ξανά ...
Κρύβεις στα σπλάχνα σου τόση τρυφεράδα, μα τόση .......
Και μια ψυχή μόνιμα φουρτουνιασμένη, που γεννά θησαυρούς ανεκτίμητους ...!
Συγχαρητήρια θερμά !!! Σκέφτομαι, πως μόνο άτομο "παθιάρικο", μπορεί να γράψει έτσι !!! ΜΟΝΟ !!! | | Σιδερά Αθηνά
09-05-2011 @ 03:19 | "Θα σε σκεπάσω, λίγο πριν να με νικήσουν,
Οι καραμέλες μου, του ύπνου και της χαράς.
Μα εσύ θα λείπεις, επειδή με αγαπάς,
Για να μην δεις τα μάτια μου που θα δακρύσουν". | | mona Pl
14-05-2011 @ 04:56 | ''Μέσα στο ακατάλυτο σκοτάδι μια φλογερή γραμμή ανηφορίζει..."
Πολύ δυνατό!!! | | φλοισβος
13-06-2011 @ 05:40 | Ένα τεράστιο ευχαριστώ που τα μοιράστηκες μαζί μας...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αμάλθεια
07-11-2011 @ 23:50 | Το ξερεις ποσο υπεροχο ειναι,ειμαι σιγουρη...και δικιο εχεις..αγαπημενο..
| | Αλντεμπαράν
08-12-2011 @ 14:21 | φοβερά | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
