Κατόπιν πολλών δισταγμών δημοσιεύω τούτο το αναιδές και αμοραλιστικό στιχούργημα
Μια μέρα μαζευτήκαμε όλη η παλιοπαρέα
στα Σταρμπακς περιμένοντας να ρθει να πει τα νέα
ο Μήτσος απ΄ τ΄ Αγρίνιο να μας πληροφορήσει
πως σε χωριό της Εύβοιας τον είχανε διορίσει.
Και συ στο πρόσωπό σου είχες
μια έκφραση απελπισίας
όσο τον άκουγες να μας μιλά
με αυτοπεποίθηση και σιγουριά
και κάθε τόσο να μας ξαμολά
κι από μια βωμολοχία.
R
Αυτός έχει τη δύναμη
κι εσύ την ηθική
και στον αγώνα της ζωής
ποιος θα΄ ν΄ ο νικητής;
Για σκέψου, Δημητράκη μου,
για σκέψου, Θοδωρή,
το πόσα περισσότερα
απ΄ όλους μας μπορεί!
Θυμάσαι πόσο άνετα μιλούσε για τα πάντα,
πως πάλεψε και πέρασε από κύματα σαράντα;
Και όλα εκείνα τα αισχρά που σ΄είχανε σοκάρει;
Μ΄ αυτός ο τύπος στη ζωή βραβείο θε να πάρει.
Στο λόγο και στις πράξεις του
ουδέν ταμπού αυτός δεν έχει.
Εσύ είσαι τύπος και υπογραμμός,
μ' αυτός ει΄ν ο άντρας ο σκληρός ,
ο ζορικος και ο πρόστυχος
γι΄ αυτό και υπερέχει.
Δεκαπέντε περίπου χρόνια μετά το συμβάν και την σχεδόν ταυτόχρονη συγγραφή των εν λόγω στίχων θα αναρωτηθούμε:
τελικά ποιος ηταν ο νικητής της ζωης;
Κοιτάξε φίλες και φίλοι μου αν απαντήσατε όπως ακρβώς μαντέυω ότι απαντήσατε τότε ναι! σωστά απαντήσατε δίοτι, ναι μεν δεν τον έχω δει τον τύπο από τότες, αλλά δεν υπάρχει και λόγος γιατί
αν πιάσουμε τους έτερους τρεις θα δώσουμε πολύ πόνο!
Νομίζω ότι θα μπορούσε να το πει ο Ζαμπέτας αυτό, πρώτον δίοτι στο
κάνει εκτενή αναφορά σε μία παλια παρέα και δευτερον ο ίδιος ο μακαρίτης υπήρξε πολύ μαγκίτης και αθυρόστομος..
Μπορώ να τον φανταστώ λχ τη στιγμή που τραγουδά με τη γνωστή του επιτηδευση
"κι ολα κείνα τα αισχρά που σ΄είχανε σοκααααάρει"
να κάνει παυση και χτυπώντας το...μαγουλάκι του Θοδωρή να του λεει περιπαικτικά
"ντροπιάαρη μου!"
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
