| |
τα μάτια μου έστειλα ως τον θρίαμβο του ουρανού
με τα ασημένια τόξα
κι εγώ πιο στέρεα από ποτέ μετεωρίζομαι στο στερέωμα
φτιαγμένος σαν από την ύλη την απροσδιόριστη
που φτιάχνονται τα όνειρα
σαν από την ουσία την ασύλληπτη που οικοδομούνται
οι αδοκίμαστες χαρές κι οι αυταπάτες
πως όμως ενώ είμαι μόνος νιώθω να συμπορεύομαι
με τους πλανήτες και τα ουράνια σώματα;
και πως, ενώ είχα στα πόδια μου δεσμά
σφιχτά πολύ κα γόρδια καλπάζω,
νεαρό ζαρκάδι ατίθασο με επίγνωση
της δύναμης των οπλών του
σαν κένταυρος που στην αλογίσια απάνω ράχη του
στηρίζεται ολάκερος ο κόσμος;
και που βρέθηκε μέσα στο απαρχαιωμένο μου μυαλό
τόση ορμή , τόση διάθεση νεανική
για το παράτολμον και για την επανάσταση;
ζαλίζομαι μα δε σταματώ.
αδειάζουν από αίμα οι φλέβες , μα δε σταματώ.
κλείνω τα μάτια και αφήνομαι να με συμπαρασύρει ο άνεμος
πόσες φορές ακόμη άλλωστε θα μου δοθεί η ευκαιρία
για μία τέτοια ουράνια περιήγηση?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
