| |
Μιλάω για ένα φυλακτό που οι επόμενοι ζηλεύουν
χωρίς να γνωρίζουν την ανύπαρκτη του ύπαρξη, την ερυθρά μου βίβλο.
Είναι το παραμύθι στο οποίο ζω τόσο αθώα γραμμένο,
που ο τίτλος του δεν αρμόζει στη μελλοντική σου καταστολή..
Στα περιεχόμενα, μία σελίδα με δυο ονόματα επάνω.
Ίσως να’ ναι η αχνή σελίδα του αύριο, από το πέρασμα των χρόνων
αν το βιβλίο μας μείνει κλειστό σ’ ένα ντουλάπι.
Μια σελίδα με μόνο δυο λέξεις που θα διαγράφει το χοντρό βιβλίο
με τις τυχόν αμετάλλακτες στιγμές.
Σε κάθε προλόγους, σε κάθε σκέψεις προετοιμάζω τις σαρκικές μας ηδονές.
Η ανάσα που μ’ έπνιξε με τον οίστρο απ’ την εικόνα που όλο ξαναβλέπω,
δε μ’ αφήνει να διαλέξω ένα δρόμο.
Να συνεχίσω να ανασαίνω στα δυο σου χείλη ή να πάρω ανάσα για την διαφυγή;
Και όσο δεν θέλω να βλέπω τα αυριανά χθες, προσκολλιέμαι σ’ αυτά και αρχίζω να χάνω.
Ζω με την τέχνη του φόβου μα αυτό που δεν έμαθα ποτέ είναι
πως αυτό που θ’ άπρεπε να φοβάμαι περισσότερο είναι τον ίδιο μου το φόβο.
Φοβάμαι τον επίλογο αγαπητή μου κατακλείδα.
Τακτοποιώ τα πάντα μέσα σε μια ελευθεροτυπία σε ό,τι ζήσαμε και σε όσα θα’ ρθουν.
[I]Θα είσαι εσύ το φυλακτό που εγώ δεν θ’ ανοίξω ποτέ, γιατί θα μου θυμίζει την όψη σου και πάλι... [/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
