| |
μετραμε μερες
αγαπαμε στιγμες
μα αγαπαω μοναχα τις φορες
που τα ματια σου αντικρυζω
σαν τρικυμια σπαζω σε βραχο
το χαμογελο σου λαχταρω
και ας λες πως ειμαστε αναξιοι
ας λες πως ειμαστε παραξενοι
την σπιθα απο τα ματια σου εχω αγαπησει
αυτο ακομα πιο πολυ αγαπω
θα φυγει λες φοβασαι
μα εγω το ξερω τωρα ειναι αρκετο
για αυτο θα μαι εδω
και αν μας αλλαζουνε τα χρονια μην φοβασαι
και αν οι σκιες κατω απο τα ματια γινουν αρκετες
σαν βηματα που σβηνει απο την αμμο κυμα
περναμε στην αιωνιοτητα
περναμε οταν αγαπαμε
δεν θα πω χιλιαδες λεξεις
δεν θα μαι αφεντης ουτε σκλαβος
θα μαι γω οπως εσυ
και ετσι ο δρομος μας θα μενει ιδιος
ο ηλιος θα ναι στοργικος
μεχρι τα παντα να σβησουν
στης πανσεληνου το φως να λουστουν
ακου πως καιει η σπιθα μου και μη φοβηθεις
ζουμε μονο για λιγο αλλα ας αξιζει καθε στιγμη
τωρα που το φως μας τυλιγει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
