| |
Ακουω στο σπιτι τη φωνη σου
στιχοιματιζω πως δεν εφυγες ακομα
βλεπω στους τοιχους τη μορφη σου
η απουσια σου θυμιζει το χειμωνα
κιτρινα φυλλα εχουν πεσει στην αυλη μας
τιποτα δεν θυμιζει την παλια ζωη μας
μοιαζει με γκριζα ζωγραφια ο ουρανος
μες την καρδια μου εχει πεσει κεραυνος
ξεθωριασμενες αναμνεισεις στα συρταρια
φωτωγραφιες που γελουν ειρωνικα
κι η ζωη μου ειναι τωρα τοσο αδεια
διχως αγαπη μονος μες την παγωνια
σε ενα καθρευτη το ειδωλο σου αντικρυζω
λυπαμαι που εφυγες,με πιανω να δακρυζω
φυσαει αγερας και παραθυρα ανοιγουν
ηρθε ο καιρος τα χελιδονια για να φυγουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
