Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131065 Τραγούδια, 269524 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Περίμενέ με
 
Περίμενε με, μια στιγμή
Λέω να βάλω τη ζακέτα της μοναξιάς
μη και με κάψει η Άνοιξη.

Θα ντυθώ πιο καλά, όπως μου πες
και θα προσέχω τώρα που αλλάζει ο καιρός
μακριά σου.

Ξέρεις,
αντιπαρέχω στην έλλειψη σου
μια χαμένη ευαισθησία ποιητών

Άφησε με να κοιτάξω από μέσα σου

Έχουν ξεμείνει δυο-τρεις σπόροι απ’ τη φωνή μου
Λέω να τους ρίξω στο λιόγερμα
για να θερίσω τη νύχτα
ένα βουβό, ανθισμένο φεγγάρι.

Άφησε με.

Λίγο πιο κάτω,
δυο σκιές θα σωπαίνουν στο σύθαμπο.

Η μια, θα ανταποκρίνεται
στο σώμα της ανυπαρξίας μου.

Η άλλη δική σου,
λευτερωμένη από συμβάσεις και αγάπες της στιγμής
θα δρασκελίσει το μικρόκοσμο που φτιάξαμε

Μια στιγμή όλη και όλη.
Μια στιγμή. Μη μιλήσεις.

Περίμενε με, αν αντέχεις να σου λείπω.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
ds.sophist
17-05-2011 @ 03:38
Περίμενε με, αν αντέχεις να σου λείπω.

τελειο.... ::up.:: ::up.:: ::up.::
monajia
17-05-2011 @ 03:45
Μια στιγμή όλη και όλη.
Μια στιγμή. Μη μιλήσεις.

Περίμενε με, αν αντέχεις να σου λείπω.

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.................


::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
17-05-2011 @ 03:54
Λευτερωμένη από συμβάσεις και αγάπες τις στιγμής......
Διαβάζοντας το σχόλιό σου από επάνω......
Απλά εύχομαι μερικές φορές τα πράγματα να ήταν αλλιώς,εγώ να τα αντιμετώπιζα διαφορετικά.
Σίγουρα ενδόμυχα θα το έχεις ευχηθεί και εσύ Αθανασία μου μερικές φορές.
Γράφεις και αγγίζεις
Ιχνηλάτης
17-05-2011 @ 04:33
Σκέφτομαι την λάσπη που έχεις φάει για την γραφή σου και γελάω!!!
Ατόφια ποιηση, ατόφια συναισθήματα και μια παντοδύμανη γαλήνη και ηρεμία καθώς το διαβάζεις!
Μπράβο ρε Αθανασία!!!!!
Ναταλία...
17-05-2011 @ 05:29
Μια στιγμή όλη και όλη.
Μια στιγμή. Μη μιλήσεις.

Περίμενε με, αν αντέχεις να σου λείπω.

::theos.:: ::up.::
Αμελλή
17-05-2011 @ 06:17
Το λατρεψα... Μπράβο!!
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
17-05-2011 @ 06:35
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: εξαισιο.......!!!!!!!!!!!!!
ptoumassis
17-05-2011 @ 08:46
Μού αρέσει. Γράφεις καλά, δυνατά, αληθινά... Αυτό σημαίνει πως η ελληνική ποίηση θ' ανθίσει ξανά.

Παναγιώτης Τουμάσης
wordymate
17-05-2011 @ 09:48
αριστοτεχνικό, ευαίσθητο και άκρως ποιητικό...

οι σπόροι της γραφής σου πάντα ανθίζουν...
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
17-05-2011 @ 10:54
Λέω να βάλω τη ζακέτα της μοναξιάς..........αυτή η ζακέτα είναι καθημερινό πανωφόρι πάνω μας..........θαυμάσιο Αθανασία μου!!!!!!!!!! ::hug.:: ::theos.::
Τσαλαπετεινός
17-05-2011 @ 13:06
::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
17-05-2011 @ 13:18
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ::theos.::
tarifula
17-05-2011 @ 20:01
Λέω να τους ρίξω στο λιόγερμα
για να θερίσω τη νύχτα
ένα βουβό, ανθισμένο φεγγάρι.

σημερα....ολανθιστο το φεγγαρι της σιωπης..
aridaios
18-05-2011 @ 17:53
αντιπαρέχω στην έλλειψη σου
μια χαμένη ευαισθησία ποιητών ::rock.::

Λίγο πιο κάτω,
δυο σκιές θα σωπαίνουν στο σύθαμπο.
::love.:: αν αντέχεις να σου λείπω.

φιλακια απο φλωρινα

::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο