| |
Καθισμένος σε καρέκλα ύπνου
παρατηρώ ένα σκουλήκι να ανεβαίνει σέρνοντας το μεγάλο κορμό της
βελανιδιάς. Τα μάτια μου έμειναν εκεί καρφωμένα
με μια αγωνία στις άκρες του χρόνου
Κι έτσι πέρασαν οι μέρες
τα χρόνια
η ζωή
και το σκουλήκι κλεισμένο στο άσπρο κουκούλι της μαγείας του άρχισε να
μεταμορφώνεται σε μια πανέμορφη πεταλούδα
Και κάποια στιγμή έγινε το θαύμα
Μια μικρή τρυπούλα άνοιξε από το κάτασπρο κουκούλι και με δυσκολία η μικρή
πεταλούδα προσπαθούσε να ελευθερωθεί
Οι μέρες περνούσαν
κι οι ώρες γίνονταν όλο και πιο ασφυκτικές
Ένιωθα όλο και πιο έντονα τον πόνο και τη θλίψη της φυλακής της
Ώσπου κάποια στιγμή δεν άντεξα
Σηκώθηκα από την καρέκλα που για μέρες ατέλειωτες είχα κολλήσει στο θέαμα
της ζωής
Σα να 'μουν θεός
σα να μπορούσα να κάνω τα πάντα
έπιασα με τα χέρια μου το άσπρο κουκούλι και το άνοιξα στα δυο για να
ελευθερώσω την άμοιρη πεταλουδίτσα που τόσο καιρό βασανιζόταν να βρει μια
διέξοδο...
Και μετά ήλθε το τέλος
μετά γκρεμίστηκαν όλα τα τείχη μου σαν τραπουλόχαρτα
μετά κατάλαβα τι σημαίνει να κάνεις το χρόνο φίλο και σύμμαχό σου
Η πεταλούδα δεν πέταξε ποτέ
Μετά από καιρό μου είπε ένας γέροντας πως τα κουκούλια δεν πρέπει να τα
ανοίγουμε, επειδή η πεταλούδα προσπαθεί να το ανοίξει σιγά-σιγά μόνη της
κι αυτό την βοηθάει στο να δυναμώσουν τα φτερά της
μόνο όταν τα καταφέρει μόνη της είναι η κατάλληλη στιγμή της απελευθέρωσής
της
Δεν έχω απογοητευτεί ποτέ άλλοτε τόσο πολύ στη ζωή μου
Γιατί απογοήτευση δεν είναι η αποτυχία,
αλλά η απότομη και η τεράστια αλλαγή της χαράς σε θλίψη
η ελπίδα της ελευθερίας που στη στιγμή γίνεται θάνατος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
