| |
| | Του αποχωρισμού |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Τα λόγια που δεν είπες, εγώ τ’ άκουσα
κι όλες τις προσταγές σου, τις υπάκουσα,
και σ’ έλουσα, και μ’ άλλα ρούχα σ’ έντυσα,
κι ούτ’ έφαγα, κι ούτ’ ήπια, κι ούτε γλέντησα.
Και ξάπλωσα με σένα, μα δε μίλαγες,
και μ’ όλα τα φιλιά μου, δε με φίλαγες,
απόκαμα κι απείδα και κοιμήθηκα
και ξύπνησα την νύχτα και λυπήθηκα.
«Γιατί λυπάσαι, αγάπη μου», με ρώτησες,
κράτησες ένα αστέρι και με φώτισες,
σήκωσες τη σελήνη και με μέρωσες,
άναψες και τον ήλιο και ξημέρωσες.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
ptoumassis
29-08-2011 @ 04:31 | Εδώ βρισκόταν ένα άλλο ποίημά μου, το οποίο όμως αντικατέστησα με το παρόν και ως εκ τούτου έσβησα τα ευγενικά σχόλια των φίλων λογοτέχνιδων και λογοτεχνών που αναφέρονταν άλλωστε στην προηγούμενη δουλειά μου. Ευχαριστώ θερμά όλες και όλους.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
