Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Έκτωρας
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130675 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Έκτωρας
 
[align=center][B][I]Το φεγγάρι απόψε παίζει κρυφτό με τα σύννεφα.
Μία λανθάνουσα ηλεκτρική εκκένωση με ξυπνάει από ακούσιες ονειρώξεις.
Πεθαίνω κομμάτι-κομμάτι.
Για να μη το καταλάβω.
Το πρωί που θα ξυπνήσω θα φτιάξω καφέ και μετά θα δώσω μία γροθιά στο καθρέπτη.
Να καρφωθούν κομμάτια γυαλιά βαθιά στη γροθιά μου.
Μήπως πονέσω.
Μήπως τρέξει έξω μαζί με το αίμα ο πόνος.
Νέκρωσαν με τα χρόνια, λέξεις, συναισθήματα,οι απολήξεις των νεύρων μου.
Και έμεινε μόνο η παγωμένη και αδιάφορη ματιά στη θέση όλων.
Σκατά.
Χαμένα τα έχω.
Είναι που απόψε ήθελα το χοντρό σου κεφάλι πάνω στο δεξί μου γόνατο.
Να προσπαθούμε να δούμε μαζί το φεγγάρι.
Αμίλητοι.
Τις καταλάβαινες αυτές τις σιωπές, τις ένοιωθες.
Και την ψυχή στη μουσική ένοιωθες και άκουγες με τις ώρες.
Αχ ρε Έκτωρα.
Εσύ να λείπεις και εγώ να παλεύω με όλα όσα με κρατάνε και δε με αφήνουν να βγώ και να φωνάξω:
Θάνατος στους δολοφόνους.
Να σκίζει η φωνή μου τη νύχτα έχοντας την οργή που με κόπο συγκρατώ.
Ούτε να κοιμηθώ θέλω, ούτε να μένω ξύπνιος.
Ακόμα σε ακούω τις νύχτες να τρέχεις στην αυλή πάνω -κάτω.
Τόσες απώλειες σου έλεγα...και τώρα και εσύ.
Και ούτε αναρωτιέμαι αν υπάρχει παράδεισος για σκύλους και που τρέχεις τώρα δε με νοιάζει.
Με νοιάζει που δεν είσαι εδώ και ήρθε το καλοκαίρι με τα μεγάλα φεγγάρια.
Αυτά που μας άρεσαν.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σε κάθε στίχο μου υπάρχει ένας ψύλλος
 
aridaios
20-05-2011 @ 18:11
Και έμεινε μόνο η παγωμένη και αδιάφορη ματιά στη θέση όλων.
Σκατά. ::sneak.:: μμμμμμμμμμμμμμμ

Με νοιάζει που δεν είσαι εδώ και ήρθε το καλοκαίρι με τα μεγάλα φεγγάρια.
Αυτά που μας αρέσανε.





::sad.::
στίχος
20-05-2011 @ 22:50

Είναι που απόψε ήθελα το χοντρό σου κεφάλι πάνω στο δεξί μου γόνατο.

Αχ ρε Γιάννη..........
ΛΥΔΙΑ_Θ
21-05-2011 @ 00:06
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΣΙΩΠΩ ::theos.:: ::hug.:: ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΙΑΝΝΗ
monajia
21-05-2011 @ 02:10
ΑΠΛΑ..................................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΜΑΤΙΑ ΨΥΧΗΣ
21-05-2011 @ 03:21
Πεθαίνω κομμάτι-κομμάτι......
ΚατεριναΘεωνα
21-05-2011 @ 03:44
Οτι αγαπούσα,αγάπαγες θαρρώ
οτι μισούσα το έδιωχνες μακριά σου
με ξύπναγες τις νύχτες κι απορώ
που θύμωνα,γλυκά στο γαυγισμα σου


το έσκασες απ τον κήπο μια βραδιά
σε ρώτησα που πας,χωρίς φανάρι
κι έσυ όπως κάνουν τα μικρά παιδιά
μου έδειξες με τα μάτια το φεγγάρι


Μιά κόκινη ομίχλη αποζητώ
σαν τότε που σε είπα μαύρο λύκο
τότε που σε κυνήγαγα λυτό
κι ένοιωσα,φίλε πως σ εσένα ανήκω
ALIROS
22-05-2011 @ 07:21
::angel.:: ::angel.:: ::theos.::
Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη
30-05-2011 @ 14:15
Πεθαίνω κομμάτι-κομμάτι.
Για να μη το καταλάβω.

Πάντα έτσι δεν πεθαίνουμε όλοι μας; Οι ζωντανοί πεθαίνουν χειρότερα από τους πεθαμένους. Πανέμορφο.
silmariel
01-10-2011 @ 02:04
σε νιώθω φιλτατε

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο