| |
[align=center]Περπατώντας σε άδειους άριθμους
και χορεύοντας στη βροχή
οι αναμνήσεις προσποιούνται
πως δεν βρέθηκα εκεί
Μα όταν μαραθούνε
απ'τη σταχτη της ζωής
όλοι θα σε θυμηθούνε
ζητώντας να τους πάρεις μαζί
[B]Σε εκείνους τους δρόμους
που όλα γεννιούνται απ'τη βροχή
στους άδειους δρόμους
που η αναμνηση σ'ακολουθεί
[/B]
Δεν ειν' παράξενο
που οι αγάπες σβήνουν
Τόσα δάκρυα δημιούργησαν τη βροχή
Και μόλις ο ήλιος βγει όλοι τυλίγουν
τις αναμνήσεις σε ένα άδειο κουτί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
