Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η αβάστακτη ελαφρότητα της θλίψης
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130737 Τραγούδια, 269453 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η αβάστακτη ελαφρότητα της θλίψης
 ...Σύντομα 200!! Ούτε που κατάλαβα πως έφτασα τόσα...
 
Κάποιος μου ζήτησε φωτιά, για να του δώσω,
ήθελε λέει, στα χείλη του τσιγάρο, για να πιεί,
του 'δωσα έτσι, αναπτήρα να φουμάρει,
και μου εξιστόρησε με πάθος, τη ζωή.

Ήτανε λέει ένας φτωχός, του κόσμου ξένος,
δεν είχε τίποτα να ζήσει, ούτε ψωμί,
ήταν μπατήρης, μοναχός και ξεχασμένος,
μα όμως ήξερε, ποιά χρειάζεται τροφή.

Μοναδική, μου λέει, τροφή λίγη σαν έχω,
δεν την δανείζω, σε κανέναν έτσι απλά,
κι αν χρειαστεί, ένα κομμάτι της να δώσω,
θα την χαρίσω, σ' ένα φίλο που πονά.

Τροφή για κείνον, ήταν μόνο η ελπίδα,
δεν είχε βέβαια στην τσέπη, ούτε μπουκιά,
μα επινόησε λοιπόν, διατροφική αλυσίδα,
για να γεμίζει μ'εμπειρίες, πνευματικά αγαθά.

Κι ήξερε πράγματα πολλά, για να μου μάθει,
είδα πως μίλαγε, σαν γέροντας σοφός,
κι όταν τον ρώτησα, αν κάτι έχει χάσει,
είπε δεν άξιζε ποτέ, μιας αγάπης το φως.

Δεν κατανόησα ακριβώς, ό,τι εννοούσε,
και ξαναρώτησα δειλά, για να μου πεί,
σιωπηλός τον άκουγα, να λέει πως αγαπούσε,
κάποια ψυχή, που του προσέφερε τροφή.

Αλήτης ήταν, σε πεζόδρομο ακουμπισμένος,
κείνη τον κοίταξε με μάτια λυπητερά,
ένα της δάκρυ, που το μάζεψε ο καημένος,
ήταν για εκείνον, η υπέρτατη χαρά.

Όμως προσπέρασε κι αυτή, σαν τόσες άλλες,
ενώ πεσμένος ήταν, στου πεζοδρόμου τη γωνιά,
του 'δωσε μόνο ένα δάκρυ, για να θυμάται,
πως υπάρχουν άνθρωποι, που έχουνε καρδιά.

Κάποιος μου ζήτησε φωτιά, λίγο να δώσω,
ήθελε απόψε, με τον Χάρο, να τα πιεί,
του 'δωσα έτσι, αναπτήρα και τσιγάρο,
και ομολόγησε, πως φεύγει ως το πρωί...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
05-10-2005
Καλησπερα! Να τα 1000σεις, μεσα απο την καρδια μου! Πανεμορφο!!!!!
samprina
05-10-2005
Aπό τα καλυτέρα σου Γιωργάκη μου!! Ή μάλλον το καλύτερο!!!!
Ανδρέας Ανδρέου
05-10-2005
Σου εύχομαι να τα κάνεις όσα θες φτάνει να έχουν την ίδια αβάστακτη ποιότητα του Γιώργου Κόκκινου και τη στόφα των ανεξάντλητα έντεχνων ασμάτων του.Φίλε σε πεθύμησα...
Γιώργος_Κ
05-10-2005
Ευχαριστώ θερμά όλους τους φίλους!! ...Αντρέα που χάθηκες τόσο καιρό φίλε? Κι εγώ σε πεθύμησα!!!! Να είστε όλοι σας καλά!! :)
The Phantom Of The Opera
05-10-2005
...yperoxos os sinithos o giorgos kokkinos
elli
05-10-2005
συμφωνώ υπέροχα υπέροχος!!
BonnieJo
05-10-2005
ένα της δάκρυ, που το μάζεψε ο καημένος,ήταν για εκείνον, η υπέρτατη χαρά...Μεε αυτό σου το στίχο, τα είπες όλα...όλο υπέροχο!
M.is
05-10-2005
Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα Γιώργο...!! Πάρα πολύ ωραίο και με νόημα... (όσο για τον αριθμό που αυξάνεται συνεχώς, σίγουρα εύχομαι να μεγαλώσει, αλλά να θυμάσαι ότι δεν παίζει ρόλο η ποσότητα αλλά η ποιότητα..) :)
Egw
05-10-2005
Πολύ καλό... ;)
Σταύρος Μ.
05-10-2005
μου άνοιξες τα μάτια για το τι εστί ποίηση...ευχαριστώ...
EKI
06-10-2005
Μπράβο Γιώργο..........σε μερικά σημεία ήταν πολύ αληθινό σαν να είχε συμβεί πραγματικά................Θα με τρελάνεις εσύ, μια έτσι και μια κοκορέτσι..............καλημέρα.
Γιώργος_Κ
06-10-2005
χαχαχαχα!! Να είστε όλοι σας καλά να με διαβάζετε και να σας διαβάζω!! Για το αποτέλεσμα αυτό ευθύνεστε όλοι, όχι μόνον εγώ, μιας και χωρίς την υποστήριξή σας, δεν θα μπορούσα να συνεχίσω!! :)
ΣΟΦΙΑ
06-10-2005
ʼλλο ένα ωραίο δημιούργημα,Γιωργάκη!
margarita paschou
06-10-2005
Υπέροχο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο