| |
Μείναμε μόνοι σαν τους λύκους που γεράσανε
και δεν οσφρίζονται το αίμα της τροφής τους
σαν αστραπές φύγαν τα χρόνια και περάσανε
και μας απόμεινε η γεύση της φυγής τους.
Σκάψαμε τάφους τη ντροπή μας για να θάψουμε
κι έτσι γιορτάσαμε το τέλος του αιώνα
στις ενοχές μας προσπαθήσαμε να στάξουμε
λίγο κρασί να ξεδιψάσει πια το σώμα.
Φτάσαμε πάλι ως το τέλος που ορίσαμε
με άδεια χέρια και γδαρμένα τα όνειρά μας
ό,τι κι αν είχαμε μια νύχτα ξεπουλήσαμε
κι καταθέσαμε στο χθες τον έρωτα μας.
Μείναμε μόνοι και γι' αυτό συχνά δακρύζουμε
λες και στερέψανε με μιας τα πέλαγα μας
γίναμε κάπως πιο σκληροί και δεν λυγίζουμε
γι αυτό και σπάει η ατσάλινη καρδιά μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
