| |
Σε τρύπια χρόνια να βαδίσω δεν μπορώ
Πάνω σε λαίμαργες.. αναίμακτες συνήθειες
Στέρεο έδαφος θα βρω να περπατώ
Με συναρπάζουν της αγάπης οι αλήθειες...
Σε τρύπιες μέρες ν' ανεχτώ την μοναξιά
Ξανά τη χάρη δεν θα κάνω στη ρουτίνα
Κεντώ καινούρια κάθε νύχτα φορεσιά
Η κάθε μέρα μου ποτέ δεν θά 'ναι ίδια...
Σε τρύπιες ώρες θα πετάξω τον καημό
Και θα μπαλώσω μ' ένα σύννεφο τον πόνο
Σαν ορειβάτης πάλι θ' αναρριχηθώ
Και θα καθίσω μες στου έρωτα τον θρόνο...
Σε τρύπια χέρια δεν αφήνω τις στιγμές
Παλάμες μόχθου θ' αγκαλιάσουν τη ζωή μου
Είναι οι μνήμες που γεννάω ακριβές
Μα τις πληρώνω - να το ξέρεις - μοναχή μου...
3-5-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
