| |
| | Αγανακτ Ίωση |  | | | Στους χλευαστές-απαξιωτές-αδρανείς... | | |
Ποια είμαι;
Γλυκιά φυσιογνωμία, μακριά καστανά μαλλιά, μάτια-φωτιές που κανείς δεν αντέχει να κοιτάξει για πάνω από μερικά δευτερόλεπτα... Μοιάζω να ντρέπομαι που υπάρχω, σα να βρίσκομαι σε μια μόνιμη αμηχανία («τι κάνω εγώ εδώ;»), σαν παιδάκι που βγήκε για πρώτη φορά στο δρόμο κι αδυνατεί να καταλάβει τι γίνεται εδώ πέρα, γιατί υπάρχει κακία και δυστυχία, γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο βιαστικοί ή αδιάφοροι, ανέκφραστοι ή χαζοχαρούμενα ανέμελοι, τόσο απόμακροι και τόσο βαθιά εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους...
Μ’ έχουν κουράσει τα ψεύτικα...
Μ’ αυτή την αγαθή έκφραση της απορίας παραδέρνω στο Σύνταγμα κι εγώ... Ψάχνω να βρω που έχουν παραπέσει τα όνειρά μου (έκανα κάποτε και τέτοια, και πόσο εύκολα!...), πασχίζω σα σκυλί να οσμιστώ την άχλυ μιας αμυδράς ελπίδας, ένα κομματάκι παζλ γίνομαι που προσπαθεί να ταιριάξει κάπου... Θέλω να φύγω – όχι! - , θέλω να μείνω – όχι! - , να βρω κι άλλα μάτια που να μοιάζουν με τα δικά μου θέλω, ν' αναστενάξω με ανακούφιση - όχι, δεν είμαι μόνη! - κι έπειτα να ορμήσω ανανεωμένη και μαινόμενη στη Μάχη...
Γιατί περί Μάχης πρόκειται...
Όχι, δεν είναι ειρηνική η διαδήλωση. Η αγανάκτηση κρύβει μέσα της οργή, κι η οργή όταν ξεσπά γίνεται πόλεμος. Αυτό περιμένω... Όταν ξεσπάσει ο πόλεμος θα είμαι εκεί. «Μόδα είναι κι αυτό, θα περάσει», λένε οι «ξύπνιοι». «Θα ξεφουσκώσει το πράμα», λένε... Αυτοί που τα βολεύουν ακόμα κούτσα-κούτσα τα λένε αυτά, αυτοί που έχουν ακόμα τη δουλίτσα τους, το σπιτάκι τους, που ίσα-ίσα τους φτάνει ο μισθός συν τις υπερωρίες για τους λογαριασμούς, το στεγαστικό και τα ιδιαίτερα των παιδιών (έχουν ακόμα να πληρώνουν ιδιαίτερα μαθήματα και φροντιστήρια, άσχετο αν δεν τα βλέπουν καθόλου μες στη μέρα τα παιδιά τους), αυτοί που στριμώχνονται να χωρέσουν μες στην άβολη πραγματικότητα που μας έχει επιβληθεί, οι μοιρολάτρες κομφορμιστές κι ανήμπορα συμβιβασμένοι... αυτοί μιλούν έτσι. Αυτοί φορούν ακόμα το κοστούμι τους, κρατούν το χαρτοφύλακά τους σφιχτά, με πείσμα θαρρείς, οδηγούν το αυτοκίνητό τους και, προσέχοντας τα σήματα και τα φανάρια, πάνε στη δουλειά τους κάθε μέρα και κοιτούν τη δουλειά τους και μόνο αυτή... Αυτοί που μιλούν και πράττουν έτσι... αυτοί, όχι, δεν κατεβαίνουν στο Σύνταγμα προσδοκώντας το κάτι καλύτερο. Αυτοί γαντζώνονται σ’ ετούτο το κάτι λίγο που έχουν ακόμα, σ’ αυτό το κάτι μικρό, που είναι όμως ο μπακανιάρης καρπός των αλλοτινών τρανών ονείρων τους. Αυτοί όμως είχαν τουλάχιστον κάποτε την πολυτέλεια να ονειρεύονται...
Που είστε, λοιπόν, όνειρά μου; Μέσα στις σκηνές των αγανα-απελπισμένων; Μέσα στα χιλιάδες φάσκελα, στα συνθήματα, στις κρούσεις των κατσαρολικών; Ζεστές φωνές, πυρωμένες ανάσες κάθε νύχτα στη Γενική Συνέλευση του απλού λαού πασχίζουν να σας αναστήσουν... Τότε είναι που νιώθω ότι ακόμα υπάρχετε μέσα μου, όνειρά μου, τότε σας νιώθω να σπαρταράτε και να πάλλεστε... Στο Σύνταγμα κάθε μέρα εγώ, ναι... μαζί με χιλιάδες άλλους που μου μοιάζουν... Γιατί εγώ δεν έχω κ α ν ζωντανά όνειρα. Τίποτε δεν έχω... Δεν έχω εργασία, ούτε χρήματα, ούτε σπίτι, όχι γιατί το διάλεξα, αλλά γιατί μου το στέρησαν... Είμαι ένας νέος άνθρωπος πλήρως αχρηστευμένος. Θα ‘θελα να δουλέψω – μα δεν υπάρχουν δουλειές. Ως εκ τούτου, δεν έχω ούτε χρήματα, ούτε στον ήλιο μοίρα, δε μπορώ καν να διανοηθώ αυτό που κάποτε φάνταζε τόσο απλό κι εύκολο σ’ όσους το επιθυμούσαν: ένα σπίτι, μια αγαπημένη οικογένεια, μια ανέμελη, ευτυχισμένη ζωή. Δεν έχω τίποτα, και το τίποτα ατενίζω. Όμως θέλω να ζ ή σ ω! Δε θέλω να πεθάνω... Όχι έτσι! Όχι από κατάθλιψη, όχι από απόγνωση! Θέλω αυτά που αρνούνται να μου δώσουν! Αυτά που δικαιωματικά μού ανήκουν! Και πηγαίνω στο Σύνταγμα κάθε μέρα (ίσως σύντομα να στήσω κι εγώ μια σκηνή εκεί), γιατί απλούστατα δεν έχω που αλλού να πάω! Σε καμιά δουλειά δε με περιμένουν, ούτε και κάποιο παιδί στο σπίτι, κι όσο και να πασχίσω, όσο και να ψάξω, όσο και να καλλωπίσω τη συμπεριφορά μου και την ευπρέπειά μου, το ξέρω πια καλά εκ πείρας πως, έτσι όπως είναι η κατάσταση τώρα, δεν υπάρχει για μένα ελπίδα... Τι μένει, λοιπόν; Τι άλλο μου μένει από το να πολεμήσω ν’ αλλάξω όλο αυτό το σκηνικό που καταδυναστεύει τη ζωή μου;;;
Δε θα «ξεφουσκώσει», καλοί μου, φιλησυχοι άνθρωποι... Δεν πρόκειται έτσι να συμβεί... Δε θα πάμε εμείς, κατάκοποι και αποκαρδιωμένοι, στα... εχμ... σπίτια μας. Κάθε μέρα στο Σύνταγμα θα ‘μαστε, γιατί δεν έχουμε που να πάμε! Γιατί αυτό που κάποτε λεγόταν «μέλλον», τώρα δεν είναι παρά ένα τούνελ σφραγισμένο! Δε θα φύγουμε εμείς από την πλατεία, όχι... εσείς είστε που θα ‘ρθετε να μας κάνετε παρέα! Όταν οι μισθοί σας θα μειωθούν κι άλλο... Όταν δε θα μπορείτε να πληρώσετε τη δόση του στεγαστικού, όταν η τράπεζα θα σας πάρει το σπίτι... Όταν απολυθείτε χωρίς αποζημίωση, όταν τα παιδιά σας όχι μόνο ιδιαίτερα δε θα κάνουν αλλά θ’ αρχίσουν να παραπονιούνται ότι πεινάνε... τότε θα ‘ρθετε να μας βρείτε! Τότε η Αγάνακτηση θα ξεχυθεί σ’ όλους τους δρόμους, και κανείς δε θα μπορεί πια να τη σταματήσει... Τότε η Αγανάκτηση θα εξαπλωθεί σαν επιδημία, σαν ίωση! Και τότε τα πάντα θ’ ανατραπούν... Γιατί δε γίνεται αλλιώς, καλοί μου φίλοι... Τα πράγματα μέρα με τη μέρα γίνονται όλο και χειρότερα (υπάρχει κανείς που να διαφωνεί σ’ αυτό;)... Το κίνημα των Αγανακτισμένων είναι μόνο η αρχή... Η αρχή του τέλους ενός συστήματος που καταρρέει... Σύντομα όλα θα ανασυγκροτηθούν. Πάση θυσία, οι ζωές μας θα επιστρέψουν σ’ εμάς!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
ΚατεριναΘεωνα
02-06-2011 @ 07:54 | Δε θα «ξεφουσκώσει», καλοί μου, φιλησυχοι άνθρωποι... Δεν πρόκειται έτσι να συμβεί... Δε θα πάμε εμείς, κατάκοποι και αποκαρδιωμένοι, στα... εχμ... σπίτια μας. Κάθε μέρα στο Σύνταγμα θα ‘μαστε, γιατί δεν έχουμε που να πάμε! Γιατί αυτό που κάποτε λεγόταν «μέλλον», τώρα δεν είναι παρά ένα τούνελ σφραγισμένο! Δε θα φύγουμε εμείς από την πλατεία, όχι... εσείς είστε που θα ‘ρθετε να μας κάνετε παρέα! Όταν οι μισθοί σας θα μειωθούν κι άλλο... Όταν δε θα μπορείτε να πληρώσετε τη δόση του στεγαστικού, όταν η τράπεζα θα σας πάρει το σπίτι... Όταν απολυθείτε χωρίς αποζημίωση, όταν τα παιδιά σας όχι μόνο ιδιαίτερα δε θα κάνουν αλλά θ’ αρχίσουν να παραπονιούνται ότι πεινάνε... τότε θα ‘ρθετε να μας βρείτε! Τότε η Αγάνακτηση θα ξεχυθεί σ’ όλους τους δρόμους, και κανείς δε θα μπορεί πια να τη σταματήσει...
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ..........ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΓΗ ΩΣ ΠΟΤΕ
ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΔΕΥΟΥΜΕ .....ΑΣΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ .....ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΔΙΚΑΙΑ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ !!!!!!!!!!!!! | | Jorlin
02-06-2011 @ 08:11 | http://www.youtube.com/watch?v=u4_QLzWg91Y&feature=related
::wink.:: | | monajia
02-06-2011 @ 09:08 | ΣΩΣΤΟΤΑΤΑ...................
::theos.:: | | AETΟΣ
02-06-2011 @ 14:20 | ::yes.:: ::smile.::
Καλησπέρα! | | arpistre
02-06-2011 @ 16:14 | αποθήκευσέ το αυτό
όπως και να έρθουν τα πράγματα, αύριο, μεθαύριο, στο μακρινό μέλλον
κράτησέ το, να θυμάσαι..
::smile.:: | | Jorlin
04-06-2011 @ 15:43 | Σας ευχαριστώ πολύ!
Arpistre μου... θα το αποθηκεύσω φυσικά... έτσι, για να θυμάμαι πώς ξεκίνησαν όλα . . . ::smile.:: | | Jorlin
04-06-2011 @ 15:58 | http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13266:resentful-culmination-of-events-june-15-videos&catid=3:society&Itemid=41
::angel.:: | | Pavlos Melas
15-06-2011 @ 13:50 | Είμαι ένας νέος άνθρωπος πλήρως αχρηστευμένος. Θα ‘θελα να δουλέψω – μα δεν υπάρχουν δουλειές. Ως εκ τούτου, δεν έχω ούτε χρήματα, ούτε στον ήλιο μοίρα, δε μπορώ καν να διανοηθώ αυτό που κάποτε φάνταζε τόσο απλό κι εύκολο σ’ όσους το επιθυμούσαν: ένα σπίτι, μια αγαπημένη οικογένεια, μια ανέμελη, ευτυχισμένη ζωή. Δεν έχω τίποτα, και το τίποτα ατενίζω. Όμως θέλω να ζ ή σ ω! Δε θέλω να πεθάνω... Όχι έτσι! Όχι από κατάθλιψη, όχι από απόγνωση! Θέλω αυτά που αρνούνται να μου δώσουν!
Εξαιρετικά γραμμένο !!!!!!!!!!!!!!!!!!
είναι πολύ σωστά αυτά που γράφεις και εκφράζουν
πολύ μεγάλο ποσοστό
Ο χορτάτος δεν νοιάζεται για τον πεινασμένο..........
την καλησπέρα μου | | montekristo
18-06-2011 @ 14:32 | Δε θα φύγουμε εμείς από την πλατεία, όχι... εσείς είστε που θα ‘ρθετε να μας κάνετε παρέα!
πόσο ωραία είναι τα λόγια σου, απλά και καθαρά
μπράβο σου | | Jorlin
26-09-2011 @ 16:09 | http://kozanimedia.gr/archives/29195
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
