| |
Κοίτα τους ίσκιους του κορμιού
χρυσή βελόνα του ήλιου πέρνα
και από το νέκταρ του φιλιού
της νύχτας άλλαξε το δέρμα
Σ' ενα γυμνό της πλάνης πεδίο
σκόρπα τ' αχνάρια των ματιών
πριν σε τυλίξει της μέρας τ' αντιο
πίσω απο γρίφους των σιωπών
Κορφή υδάτινη σε μια υδρόγειο
ποιές θάλασσες να πιστέψεις
για μια αγάπη σ' ενα υπόγειο
που σ' αφησε μόνο να παλέψεις
Και αν τώρα μοιραία δεν υπάρχει
του πόθου η μοίρα σαν αγρίμι
που όλα τα καίει μα πάντα θα 'χει
μια τέφρα θανάτου να σε γδύνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
