| |
χορεύει το στάχυ στο καιρό
και ο θεός στο στάχυ
τρέμει το ρίγος
της νύχτιας σε ξάστερο πηγάδι
βουτάς στης λίμνης το νερό
στους χίλιους τους καθρέφτες
εκεί που χύθηκε το χθες
βάζεις φωτιά στις πέτρες
ποιο Όνειρο σε γεύτηκε
και αγκομαχάς ακόμα
κ έμεινε από τη φυλακή
μιας ρουτίνας στρώμα
κόβουν του χρόνου τις κλωστές
τα φορτωμένα κλώνια
αμάζευτες οι αγάπες μας
στα χθεσινά μπαλκόνια
σπάσε τα γυάλινα φτερά
και μη τα καθαρίζεις
το χθες είναι ένας θάνατος
όταν το συλλαβίζεις
σαν μύστης που ευλαβικά
θυσία ετοιμάζει
κάνε στο μέσα πρόσφορα
το τελευταίο δάκρυ
στα σταυροδρόμια πολεμούν
παίζοντας οι ανεμοι
κανε τη φλόγα σου πανί
μια θάλασσα να σ έχει
κι αν αλυχτάνε τα σκυλιά
του κόσμου τα φεγγάρια
πάντα θα βρίσκει η άνοιξη
καλοκαιριών αχνάρια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 6
| | | | | | | |
|
