Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131513 Τραγούδια, 269619 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 παλιοχρονίτικο
 
Από τους παλιούς τους χρόνους
κουβαλάμε τα θραύσματα στην σάρκα μας
ενταφιασμένα
κι ωστόσο ζωντανά,
τα θραύσματα της επιθυμίας
Αχ με πόσο μεράκι το ποτίσαμε
ετούτο το λουλούδι
της δικαιοσύνης
Κι αυτό όλο πικρούς καρπούς έβγαζε
Εμείς, που λεγε κι ο μπαρμπα-Γιάννης
κι όλο τύλιγε με τα βρώμικα πανιά
το σπασμένο του κεφάλι
Και σκούπιζε τον ιδρώτα και το μπαρούτι
από το μέτωπο
Και τουφέκαγε μια κατά τη τουρκιά,
μιά κατά τα μυαλά μας
Εμείς
Εμείς κι η λευτεριά
Και σκάβαμε το μαύρο σκοτάδι στην κούτρα μας
Και βγάζαμε γενναίους και μεγάλους
μέσα από τα βαθιά πηγάδια της μνήμης
Ξεπετάγονταν ο Αχιλλέας, με τον Περικλή,
ο Λεωνίδας με τον Οδυσσέα... και να τους βλέπατε
πως πέρναν στο κατόπι τους εχτρούς
να βλέπατε την σκόνη από τα σαντάλια και τα τσαρούχια
...Την Παναγιά από πίσω να γιατροπορεύει τους λαβωμένους
Εμείς...

που τραγουδήσαμε τον θρήνο της μάνας

που πέταξε τ' αγόρι μου

που πήγε, που μ' αφήνει

Πώς κλείσαν τα ματάκια σου

και δε θωρεις που κλαίω

Με σφιγμένη καρδιά γράφω
σφιγμένη σαν τις γροθιές των καπνεργατών
Με πόσο πόνο το ποτίσαμε
το λουλούδι αυτό της δικαιοσύνης
Και πόσο γλυκούς καρπούς μας έδινε

Πέτρα πάνω στην πέτρα
να χτίσουμε τις ξερολιθιές
να τρυπώνουν τα φίδια να ξεκουράζουν το φαρμάκι τους
να κρατήσουμε το λίγο μας χώμα
μην μας το πάρει η θάλασσα

Να ζήσει η ελιά και το πουρνάρι,
το άσπρο μάρμαρο
κι εμείς
που έλεγε ο μπαρμπα -Γιάννης
Εμείς που γεμίσαμε τα υπερωκεάνεια
να φτάσουμε στην γη της ελευθερίας...
Ε που να πάρει
δεν ξέρω αν έχω κάτι άλλο
να πιστέψω εκτός από αυτόν τον λαό
που έμαθε να περπατά και σκυφτός και όρθιος
που οι τύρανοι τον φοβόντουσαν
γιατί είχε ίσκιο μεγάλο
και πολλή σκόνη στις πατούσες του
γιατί τα μνήματά του χαμογελάγαν στον ήλιο
γιατί τα μνήματά μας είναι η μνήμη μας
γιατί οι αλυσίδες σκούριασαν
πάνω στα κόκκαλά μας
και λιώσαν

Ήλιε που βασιλεύεις
και βάφεις κόκκινο το λουλούδι
που μια πικρά καρπίζει
και μια γλυκό σαν μέλι
δως μου υπομονή
απ' τους καρπούς αυτούς να χορταίνω
κι εγώ και τα αδέρφια μου



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
montekristo
18-06-2011 @ 13:55
http://www.youtube.com/watch?v=denJDO6IAq8
στίχος
18-06-2011 @ 14:09

http://www.youtube.com/watch?v=-FqPCNmnNfc

...και σκυφτός και όρθιος...είχε ( έχει ) ίσκιο μεγάλο...!!!!!! χίλια μπράβο Μόντε...!!!!!!!!!!!
Jorlin
18-06-2011 @ 14:18
Αχ, αυτό το λουλούδι...
Που για να δώσει γλυκούς καρπούς, απαιτεί για λίπασμά του ανθρώπους που δε φοβούνται ν' αγωνιστούν... ώστε να χορτάσουμε όλοι...
"Εμείς"... τι υπέροχη λέξη! ::love.::

Πολύ όμορφο και συγκινητικό το παλιοχρονίτικό σου! ::smile.::
monajia
18-06-2011 @ 14:29
ΥΠΕΡΟΧΟ..................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
TAS
18-06-2011 @ 15:11
τουφεκιά στα μυαλά...αλλά και στην καρδιά μας ...
- λιώνει και σίδερο . .
χωρικός
18-06-2011 @ 18:37
α ρε Μόντε...
CHЯISTOS P
18-06-2011 @ 19:31
Από την γνωστή και εξαίσια αρχαιότητα, στην επίσης γνωστή και επαίσχυντη σύγχρονη ιστορία μας.... και ενδιάμεσα, εκείνοι οι αραιοί στίχοι σαν ένοχα αποσιωπητικά...
Την καλημέρα μου Μόντε. Η ποίησή σου νοηματικό κέντρισμα μα και αισθητικό κέντημα.
karpox
19-06-2011 @ 03:15
αχ...αυτος ο παρελθοντικος ο χρονος....

οπως το λες παλιοχρονιτικο .....

τον ενεστωτα μας μεσα!!!!

Εμείς κι η λευτεριά...............................
montekristo
19-06-2011 @ 06:51
ίσως να είναι όλα ένα
παρελθον, μέλλον, τώρα
σας ευχαριστώ
... άρα υπάρχω
19-06-2011 @ 09:11
...δως μου υπομονή...
γιατί άμα τη χάσω...

Το ποίημά σου...
σαν να με ψηλάφισε...
έννοιωσα το άγγιγμά του...
να γιατροπορεύει τις πληγές μου...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο