| |
[align=center][I]Εκεί που αποζητούσα μια ισορροπία ψυχική,
έχανα την πορεία μου σε κάθε κτύπο φευγάτο της καρδιάς μου.
Με το ν’ ανεμίζουν τα μαλλιά σου στο δροσερό αεράκι του καλοκαιριού,
ένιωθα πως άλλο ένα βήμα ήσουν από εμένα παραπέρα.
Έλεγα σε φίλους πως όλα ήταν εντάξει, πως σ’ είχα διαγράψει.
Πόσες φορές να πούμε αεράτα λόγια για να κουρνιάσουν στο μυαλό μας;
Κανείς δεν τις έχει μετρήσει.
Καθημερινή ρουτίνα των ερωτευμένων δυστυχισμένων.
Οι ψευδαισθήσεις να κυβερνάνε το μυαλό και τη ψυχή.
Μα έρχονται και κάποια βράδια που με άδειες αγκάλες κοιτάζουμε τον ουρανό..
Στις παρούσες καταστάσεις ο ουρανός και το μέλλον ταυτίζονται πολύ.
Γιατί τ’ αστέρια φωτίζονται μονάχα στο σκοτάδι.
Τέτοια βράδια φωτίζεται η ψυχή μου με μια σκέψη, με μια όψη.
Πίστευα πως όλα θα περνούσαν και θα διάβαινα για άλλους προορισμούς.
Μα όχι μεγάλους. Γιατί τελικά πολύ συχνά οι πιο μικροί προορισμοί είναι οι πιο μεγάλοι…
Σε αισθήματα, διάρκεια και ανάμνηση.
Το παρελθόν μου άγγιξες και σκούντηξες.
Μα που να’ ξερα ότι τα χάδια θα πονούσαν
όταν απλά θα έβλεπα το παρελθόν μου να αναζητά το μέλλον.
Όχι το δικό μου. Κάτι πιο ομαδικό..
Είναι αλήθεια τελικά: Πολλές φορές η υποκρισία ακόμα και του ίδιου μας του εαυτού είναι μια ίαση.. [/align][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
