| |
| | Σύμβασις ορισμένου χρόνου 16 |  | | | Καλημέρα (αν και δεν τη βλέπω....) | | |
ΣΥΜΒΑΣΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 16
Η ΞΑΝΘΙΑ
Η Ξανθιά (που δούλευε μαζί μου στο γραφείο), από την αρχή με αντιμετώπιζε κάπως. Μια μέρα στην αρχή μέσα στο λεοφωρείο της επιστροφής, παρατήρησα πως ό,τι και να έλεγα αντιμετωπιζόταν με χασκογελάκια και χαζοκοροϊδίες από την ίδια και μια άλλη κοπέλα που γυρνούσε μαζί μας με το ίδιο λεωφορείο.. και μ' ένα στυλάκι του "τι μας λέει τώρα η ηλίθια..."
Άλλες φορές, μας γύρναγε την πλάτη εντελώς απροκάλυπτα και δε μιλούσε καθόλου σε όλη τη διαδρομή, ούτε σ' εμένα ούτε στην άλλη κοπέλα..
Και γενικότερα και μέσα στο γραφείο, κυκλοφορούσε μ' ένα εντελώς σνομπ ύφος και δέκα καρδεναλίων τουλάχιστον, σνομπάροντας όλο τον κόσμο! Ένας θεός ξέρει πόσο μεγάλη ιδέα είχε για τον εαυτό της, μόνο και μόνο επειδή είχε καταφέρει - με βύσμα - να μπει στο δημόσιο, ξεκινώντας από καθαρίστρια και ελισσόμενη ταχύτατα στα γραφεία της Δημοτικής επιχείρησης. Συνήθης τακτική για τα δεδομένα του Ελληνικού Δημοσίου.
Μια άλλη μέρα καθώς γυρνούσαμε μέσα στο λεοφωρείο, δίπλα μας στεκόταν μια παρέα μικρών παιδιών (πρέπει να πηγαίνανε στο λύκειο), τα οποία γελούσαν και κάνανε χαβαλέ μεταξύ τους χωρίς να μας ενοχλούν στο παραμικρό. Η Ξανθιά άρχισε να δυσανασχετεί και να λέει διάφορα λες και της είχαν σκοτώσει τα παιδιά τη μάνα... Της λέω σε κάποια φάση - τι σου κάνανε τα παιδιά και κάνεις έτσι; εγώ τα χαίρομαι... Μακάρι να είχα ακόμη τη ζωντάνια τους και τη διάθεσή τους για ζωή!! - 'Ασε μας ρε Ειρήνη!! μου πέταξε και συνέχισε να έχει κατεβασμένη τη μούρη της μέχρι το πάτωμα, μέχρι που φτάσαμε στους Αμπελόκηπους όπου άλλαζε γραμμή λεοφωρείου..
Εκεί πια προσπαθώντας να φτάσει στην εξώπορτα και περνώντας ανάμεσα από την παρέα των παιδιών ξεσπάθωσε και άρχισε να λέει διάφορα και να βρίζεται με τα παιδιά!! Τα οποία βέβαια δεν της χαρίστηκαν...
Και γενικότερα η όλη της συμπεριφορά απέναντι σε όλους και απέναντί μου ήταν ένα μόνιμο σνομπάρισμα και μια πλήρως απαξιωτική συμπεριφορά... στο τέλος δεν άντεχα καθόλου να κάνω όλη τη διαδρομή της επιστροφής μαζί της και της έλεγα πως έχω δουλειά, ώστε να φεύγουμε χωριστά από το γραφείο και να μην είμαι υποχρεωμένη να υφίσταμαι την ξυνίλα της σε όλη την επιστροφή....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ΑΝ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ | | | |
|
monajia
22-07-2011 @ 11:21 | ΕΙΡΗΝΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΨΩΝΑΡΕΣ....
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ................
::hug.:: ::hug.:: ::love.:: | | μηχανοδηγος
22-07-2011 @ 12:49 | τάχουν αυτά....οι ξανθιές...!!!!
::angel.:: ::blush.:: ::blush.:: | | tarifula
22-07-2011 @ 13:26 | γεια σου βρε φιλεναδα....τι μου κανεις?
παντως...απ'οτι βλεπω δε χασαμε και πολλα που δε μπηκαμε ποτε στο δημοσιο.. ::kiss.:: | | χρηστος καραμανος
22-07-2011 @ 17:16 | Η Ξανθιά (που δούλευε μαζί μου στο γραφείο), από την αρχή με αντιμετώπιζε κάπως. Μια μέρα στην αρχή μέσα στο λεοφωρείο της επιστροφής, παρατήρησα πως ό,τι και να έλεγα αντιμετωπιζόταν με χασκογελάκια και χαζοκοροϊδίες από την ίδια και μια άλλη κοπέλα που γυρνούσε μαζί μας με το ίδιο λεωφορείο.. και μ' ένα στυλάκι του "τι μας λέει τώρα η ηλίθια..."
ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ ΛΑ ΠΕΤΙΤ!!!!!!!!! ::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | sharon
22-07-2011 @ 21:53 | Πες τα!!!βρήκαν θέση με τις πλάτες άλλων και μας κουνιούνται κιόλας!!!Πρέπει να της τα χώσετε άγρια!!!
Συμβαίνει παντού...Ευχαριστούμε που μοιράστηκες την εμπειρία σου... | | Ναταλία...
23-07-2011 @ 14:36 | Η ζωή μοιάζει με ένα πανέρι με διάφορα φρούτα μην σκοτείζεσαι ::yes.:: ::up.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
