| |
Εικόνες ασχημάτιστες θαμπές...
Σχήματα ασύμμετρα γερασμένα, άγνωστα...
Χρώματα άτονα,ξεφτισμένα...
Ο Ήλιος προβάλει χλομός...
Το φως σέρνεται στο χώμα...
Τ' αστέρια με τρεμάμενο φως...
Δακρύζουν...
ενώνουν το δάκρυ στο δικό μου...
βυθίζουν την ψυχή...
κι η λάμπα στο δωμάτιο ατονεί...
Δεν αντ-έχει το φως...
Σκιές...
Σκιές...
Σκιές...
αμέτρητες πλαγιά-ζουν στην αγκαλιά μου...
Οι τοίχοι πένθιμες μαυροφόρες...
Σιωπούν στο κατώφλι της θλίψης...
Ψυχή μου φοβάμαι...
Φοβάμαι σου λέω...
κι οι χαραμάδες έκλεισαν...
Φοβάμαι σου λέω...
αρχίζω χάνω το φως...
Φοβάμαι...
Ψιθύρισε σε παρα-καλώ τρυφερά...
μην τυχόν τρομάξει το σκοτάδι...
Ψιθύρισε να φύγουν οι σκιές...
Εσύ αγκαλιά-ζεις τρυφερά τα βλέφαρα...
Εσύ φωτίζεις τ' Αστρα του ουρανού...
Εσύ εκπέμπεις στον ήλιο μου φως...
Εσύ μ' ένα Φιλί φωτίζεις το πνεύμα...
Εσύ λείπεις ψυχή μου...
θλίβομαι, μελαγχολώ...
Μα κι εσύ λες απουσιάζει το φως...
Κι εσύ μου ζητάς να λάμψω εγώ...
Κι εσύ μου λες σκοτεινιάζει το πρωινό...
Πίστεψε με...
Δεν αντέχω τον υπό-κοσμο...
Ψυχή μου...
έπαψα να τραγουδώ...
Ψυχή μου...
ξέχασα...
την λέξη...
Σ' "Αγαπώ"...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
