| |
Σου πα ποτέ,πως το Καλοκαίρι αρχίζει στα μαλλιά σου,
δρεπάνια κρεμασμένα τα χέρια μου,να δρέψουν προσμένουν τους χρησμούς σου...
Σου πα ποτέ,πως καθώς η Άνοιξη χορεύει στο κορμί σου
χελιδόνια με τα φτερά τους απλωμένα τα χέρια μου,να χτίσουν προσμένουν φωλιά...
Σου πα ποτέ,πως το Φθινόπωρο πρωτοβρόχια στα μάτια μου φέρνεις
πατητήρια τα χέρια μου να σε στραγγίξουν,γλυκό κρασί να με μεθάς...
Σου πα ποτέ,πως ο Χειμώνας στην άκρη των χειλιών σου τελειώνει
χιονάνθρωπου που λιώνει ξερόκλαδα τα χέρια μου,π ανθίζουν στ άγγιγμα σου...
Σου πα ποτέ,πως όλα αυτά που δεν σου πα είναι τα χάδια που προσμένουν
μπροστά στο παραθύρι να σε δουν να γέρνεις το κορμί σου,
άνθη να πέφτουν λεμονιάς στ΄ αερικό σου διάβα
να προσπερνάς και τούτον δω,τον γκρεμισμένο φράχτη
τα βήματά σου ν αντηχούν όπως τα είχα πρωτακούσει
τις νύχτες τις βουβές στο μέρος της καρδιάς
και σαν βρεθείς σιμά-κοντά,στα δυο σουυ μάτια να πνιγώ
να με τραβήξεις πάλι πάνω και ξανά
ωσότου,ξημερώσει η νύχτα
και ρθει το νηπενθές
γυμνά κορμιά ν αντικρύσει
σ ένα κυνηγητό,και στα πνιχτά μας σ αγαπώ
το αύριο,το τώρα και το χθες δεν πέρασαν ποτέ
κι ας ηταν μέρα,κι ας ηταν νύχτα,
ποτέ δεν σου χω πει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
