| |
Η λογική που είχε
Εκείνος ο μελαχρινός κύριος
Επί της οδού Μουσαίου,
Στο πάρκο απέναντι
Εκείνη την ώρα,
Ήτο αδιανόητη.
Σχεδόν ανύπαρκτη,
Με άγγιζε στο πέρα μπαλκόνι,
Λες και μπορούσε
Η σκέψη του, να βρεθεί
Με τη δική μου
Και να κουβεντιάσουν.
Εκείνος ο κύριος, με το λευκό καπέλο
Που με ξένο έμοιαζε
Μα είμαι βέβαιη,
Πως ήταν
ο πιο δικός μας άνθρωπος..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
