| |
Περπατάω στα βράχια μιας σιωπής
Νιώθω το φόβο να με παρασύρει στην άκρη
Τα βήματα αργά και ανασφαλή
αισθήσεις άγνωστες
παραισθήσεις γνώριμες
μια ψυχή που έχει συνηθίσει τις πτώσεις
Αλλά πια δεν είναι μόνη
Κουβαλάει εσένα μέσα της
Είσαι πόνος ,έρωτας ,αγάπη ,μίσος
Δεν ξέρω πια
Ίσως και να μην θέλω να μάθω
Μονάχα κοιτάω το ηλιοβασίλεμα
Τον ήλιο που χάνεται
Τον ήλιο που έρχεται
Και εκείνο το απροσδιόριστο χρώμα του ουρανού
Να μου θυμίζει τη ζωή μου
Αυτή η στιγμή παράξενη
η θάλασσα ουρλιάζει πως ποτέ δεν μου πήγαινε η ευτυχία
σαν να γεννήθηκα δυστυχισμένη
και θες εσύ κύμα μου
να αλλάξουμε ουρανούς
να αλλάξουμε μάτια και ψυχές
άκου πως σκάνε τα κύματα στους βράχους
ναι για αυτό σε αποκαλώ κύμα
τους μοιάζεις τόσο
άλλοτε
με πονάς , σκάβεις βαθιές πληγές
και άλλοτε ξεβράζεις μαργαριτάρια στην ψυχή
μην σταματήσεις ποτέ
ποτέ…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
