Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τα νούμερα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τα νούμερα
 Κάθε βήμα που κάνει ο άνθρωπος μακριά από την ανθρωπιά του, φέρνει όλη την ανθρωπότητα ένα βήμα ποιο κοντά στην καταστροφή της. Πόσα βήματα απομείνανε άραγε για όλους μας!!!
 
Τα νούμερα



Δυο νούμερα περπάταγαν στην μέση της πλατείας.
Το νούμερο τριάντα δυό και ο αριθμός εννιά.
Μια ζητιάνα έστεκε σαν άγαλμα της δυστυχίας.
Με κλάματα λίγο ψωμί ,τα νούμερα παρακαλά.

Δεν έχω λεφτά για πέταμα ,λέει το τριάντα δύο.
Να πας να βρεις μια δουλειά, με αγένεια το εννιά
Και βιαστικά πάνε οι δυό , στο αρωματοπωλείο.
Που ήταν το ακριβότερο ,σ’ όλη την γειτονιά.


Παίρνουν αέρα ακριβό, μέσα σε μπουκαλάκια.
Αέρα που μοσχοβολά σαν τον ελευθερώσεις.
Έδωσαν ένα σωρό λεφτά και βγαίνουν με γελάκια.
Τέτοια χαρά ζητιάνα μου ,εσύ δεν θα την νιώσεις.


Μα όπως περνούν απέναντι ,αμάξι τα χτυπάει.
Και τα δυό νούμερα μαζί ,πεσμένα κάτω τώρα.
Το τριάντα δυό νεκρό και το εννέα σπαρταράει.
Και δίπλα σκόρπια ένα σωρό ,τα ακριβά τα δώρα.


Πρώτη κοντά τους έφτασε η ταπεινή ζητιάνα.
Σαν άνθρωπος σε νούμερα, να συμπαρασταθεί.
Τριάντα δυό χρονών ήτανε, η σκοτωμένη μάνα.
Εννιά χρονών η κόρη της και πάει να την βρει.

Πόσο λάθος το έζησαν ,το τέλος τους, κόρη και μάνα.
Ο τρόπος που τα σκέφθηκαν , δεν ήτανε ο σωστός.
Λεφτά υπήρχαν αρκετά, να δώσουν στην ζητιάνα.
Μα ο χρόνος τους σαν νούμερα ,ήτανε λιγοστός!!!!!



John Fenix



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τα ιδιαίτερα μου
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΚατεριναΘεωνα
08-08-2011 @ 01:27
βαρύ το τίμημα

ΟΜΟΡΦΟ !!!!!!!!!!!
AETΟΣ
08-08-2011 @ 03:44
Παίρνουν αέρα ακριβό, μέσα σε μπουκαλάκια.
Αέρα που μοσχοβολά σαν τον ελευθερώσεις.
Έδωσαν ένα σωρό λεφτά και βγαίνουν με γελάκια.
Τέτοια χαρά ζητιάνα μου ,εσύ δεν θα την νιώσεις

::up.:: ::yes.:: ::up.::
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
08-08-2011 @ 07:45
Καλημέρα καλή ου εβδομάδα! όσο υπάρχουν άνθρωποι, που το νοώθουν υπάρχει ελπίδα!νάσαι καλά! ::no.:: ::sad.:: ::wink.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
08-08-2011 @ 08:04
ωραιοτατο..........!!!!!!!!!!!!!!!!!!
giannis0911
08-08-2011 @ 08:05
Διαπλεκόμαστε κατά τρόπο τέτοιο που η εδαφική ακεραιότητα του ενός αποτελεί τροχοπέδη γιά τον άλλο.Και στην προσπάθεια να διαφύγουμε αλληλοσπαραζόμαστε.Μοιάζουν οι ζωές μας με ένα καράβι ακυβέρνητο που το τιμόνι υπακούει όχι στη σωστή εντολή δυστυχώς αλλά στη δυνατότερη κραυγη.Μοιραία τα ναυάγια και αναποφευκτα ,επί δικαίων και αδίκων.

Σαν να μην πέρασε μιά μέρα , αυτός ο κόσμος δεν μαθαίνει , κι όλο ξεχνά.Σιωπά και ακούει που καλπάζει ο αέρας , ευθείς να ανοίξει τα πανιά του και όπου ο καιρός κι η μοίρα του τον βγάλει.Eως ότου να εκλείψει...
malkon64
08-08-2011 @ 08:44
Έξοχο ............!!!!!!!!!!!!!!!

Καλημέρα και Καλή Εβδομάδα !!!!!!!!!!!!!!!

::up.:: ::yes.:: ::up.::
elsa98
08-08-2011 @ 09:27
πικρό ......... μα μες την πραγματικότητα

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::up.:: ::up.::

καλημερα
ΛΥΔΙΑ_Θ
08-08-2011 @ 10:03
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ::theos.:: ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::theos.::
χρηστος καραμανος
08-08-2011 @ 11:44
Δυο νούμερα περπάταγαν στην μέση της πλατείας.
Το νούμερο τριάντα δυό και ο αριθμός εννιά.
Μια ζητιάνα έστεκε σαν άγαλμα της δυστυχίας.
Με κλάματα λίγο ψωμί ,τα νούμερα παρακαλά!!!
ΑΡΕΣΕΙΣ ΤΖΩΝ!!!ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΦΕΝΙΞ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
iliaspapadimitrioy
08-08-2011 @ 11:46
Η πραγματικοτητα σε ενα πολυ δυνατο παραδειγμα!!!Μπραβο αδερφε!!!! ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
smaragdenia
08-08-2011 @ 12:29
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ, Η ΔΥΣΤΥΧΊΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ , ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΓΗΣ ΔΙΚΑΙΟΥΜΕΣΤΕ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ,,,,,,,,,,,,,,,,,
ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ, ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ...............ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ..................... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ierapostolos
08-08-2011 @ 17:00
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Εμμετρη αφήγηση ταινίας μικρού μήκους, Μπράβο John.
Αγνή
08-08-2011 @ 17:32
είναι φοβερό να συνειδητοποιείς πόσο αυτονόητη
είναι γιά πολλούς αυτή η εικόνα...
να είσαι καλά Τζων!!!!
Rannia . k
08-08-2011 @ 18:13
Καταπληκτικό!!!
Την καλησπέρα μου!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
φραγκοσυριανος
08-08-2011 @ 18:21
Παίρνουν αέρα ακριβό, μέσα σε μπουκαλάκια.
Αέρα που μοσχοβολά σαν τον ελευθερώσεις.
Έδωσαν ένα σωρό λεφτά και βγαίνουν με γελάκια.
Τέτοια χαρά ζητιάνα μου ,εσύ δεν θα την νιώσεις.


Μα όπως περνούν απέναντι ,αμάξι τα χτυπάει.
Και τα δυό νούμερα μαζί ,πεσμένα κάτω τώρα.
Το τριάντα δυό νεκρό και το εννέα σπαρταράει.
Και δίπλα σκόρπια ένα σωρό ,τα ακριβά τα δώρα.


::up.:: ::up.:: ::up.::
viki72
08-08-2011 @ 20:34
Μπράβο σου, είναι ένα ποίημα για την απώλεια της ανθρωπιάς, που φανερώνει άνθρωπο με ευαισθησία....
Δυνατό! ::yes.::
Πικροδάφνη
08-08-2011 @ 21:56
Μια από τις εκφάνσεις της ανθρώπινης
σκληρής πραγματικότητας....
Καλό σου βράδυ!!!!!!!!!!!!!
Nikos Krideras
08-08-2011 @ 22:27
Φοβερό μπραβο σου ! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
14-11-2012 @ 00:40
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο