| |
μεσ’ απ’ τα φυλλώματα
έπεφτε ο ήλιος χαρτοπόλεμος
στα γυμνά μας πόδια
κι όσο ξαποσταίναμε
τρύγαγες της νιότης, γέλια ερωτικά,
θρόιζε την κάπα του ο άνεμος
στα νερά τ’ Αυγούστου
στα βαθιά νερά
χνούδι καστανιάς το χάδι του
στα λυτά μαλλιά,
ευωδιά αμπελιού σε αφράτα χώματα
σαν μωρά παιδιά,
αγκαλιά με τράβαγες στου Μορφέα το κάλεσμα
σε γλυκιά φωλιά,
νιότης καλωσόρισμα
στου ροδιού το κόκκινο δάγκωνες τα χείλη
ιερό ποτήρι η ομορφιά σου δώρισμα
στους Θεούς τ’ Απρίλη,
κι ύστερα πως έγινε;
πάγωσαν τα χρώματα, χάθηκαν οι ήχοι
σφίχτηκε ο αέρας όσο πλησιάζουνε τέσσερις οι τοίχοι
κι έγινες χαμόγελο που θα λιώσει ο χρόνος
μια κορνίζα απέναντι και εντός της, πόνος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
