zanneiotisa
11-08-2011 @ 23:16 | Όσο πάει μικραίνει ο κόσμος, μαμά.
Κι εγώ που έμαθα βουτιές να κάνω μες στο άπειρο,
τι θ'απογίνω;
Έμαθα να μετρώ τ'αστέρια ένα ένα,
μόνο πηγαίνοντας κοντά τους.
Αγγίζοντας την κάψα τους.
::theos.:: ::cry.:: ::theos.:: | |
Celestia
11-08-2011 @ 23:32 | Ένα παράπονο στα μάτια έμεινε να σου χαρίσω, μαμά.
Γιατί οι λέξεις μου τελειώσαν.
!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
γαλάζια πεταλούδα
11-08-2011 @ 23:49 | Ένα παράπονο στα μάτια έμεινε να σου χαρίσω, μαμά.
Γιατί οι λέξεις μου τελειώσαν.
τα είπες όλα........!!!!!!!! ::theos.:: | |
monajia
12-08-2011 @ 00:38 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΝΙΚΟΣ P
12-08-2011 @ 00:44 | Πολύ καλό!! ::up.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
12-08-2011 @ 02:05 | Τα φοβούνται Ελένη μου οι γονείς τα φτερά
τους έχουν πεισει οτι ο κόσμος ε[ιναι η μαυρος η ασπρος
και δεν μπορούν να καταλάβουν οτι όταν τα παιδιά τους
έχουν λογική και δεν είναι εύαλωτα στην πρώτη κουταλιά
με το μέλι.........βρίσκουν το σωστό χρώμα.
ΠΟΛΥ ΑΛΗΘΙΝΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ. | |
AETΟΣ
12-08-2011 @ 05:54 | Ένα παράπονο στα μάτια έμεινε να σου χαρίσω, μαμά.
Γιατί οι λέξεις μου τελειώσαν.
...!!!!!!!!!!
Καλημέρα!
::smile.:: | |
kantadoros
12-08-2011 @ 07:38 | Όσο πας μου μικραίνεις τον κόσμο μαμά... | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
12-08-2011 @ 08:39 | υπεροχο........!!!!!!!!!!!!!!!! | |
Rannia . k
12-08-2011 @ 17:43 | Υπέροχο Ελένη μου!!!
Την καλησπέρα μου από την Λευκωσία!!!
::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
 |
