| |
Μετά από χρόνια μετεωρισμού
πάτησα επιτέλους σε στέρεον έδαφος
ισορροπώντας μέσα μου εκείνες τις αντίρροπες δυνάμεις
που ευθύνονταν για τις αντιφάσεις μου.
Τώρα γνωρίζω πλέον καλά τι γεύση έχει η ευτυχία
και μέσα από ποιές οδούς περνά η κατάκτησή της
αντικαθιστώντας το εφήμερο με το αιώνιο
και προσπαθώντας , όχι να κερδίσω πια
μα να δοθώ, να δώσω...
Έπειτα από χρόνια μέσα στη θάλασσα
βρήκα επιτέλους την παράκτια εκείνη πολίχνη
όπου αγκυροβολούν όσοι περνούν μέσα από την επίγνωση
κι όσοι έχοντας διυλίσει την ψυχή τους
παύουν να την ξοδεύουν πια για ανούσια θηρεύματα
για ποταπές φιλοδοξίες
ύλης ή έξουσίας ή δόξας...
Έπειτα από χρόνια πτήσης απάνω από τη γη
επιτέλους προσγειώθηκα σε εκείνο το υψίπεδο
απ’ όπου μπορώ να βλέπω ανεμπόδιστα
μέχρι το βάθος του ορίζοντα
μέχρι το σημείο της ένωσης θάλασσας κι ουρανού
με δίχως κάτι να μου εμποδίζει την ενατένιση.
Εκεί όπου βρίσκουν καταφύγιο
όσοι μοιάζουν παράταιροι με την εποχή τους
Κι, όπου όλοι όσοι έχοντας ξοδέψει την ψυχή τους
γυρεύοντας το αληθινό,
εκείνο που δεν στραφταλίζει απλά στον ήλιο
μα που έχει λάμψη εσώτερη , αξεθώριαστη,
μακάριοι αναπαύονται...
Όχι, δεν είμαι σε ληθαργική επανάπαυση
δεν έπαψα να αναζητώ, δεν έπαψα να θέλω
απλά κατάφερα να βάλω σε τάξη αξιολογική
εκείνα που με κάνουν πλέον ευτυχή
που παλαιότερα υπό την επήρεια της νιότης
θεωρούσα ανάξια προσοχής , ανάξια τάχα λόγου.
και τούτο όχι με δίχως κάματο
όχι με δίχως μόχθο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
