| |
Μεσοπέλαγα φτεροκοπούν οι αναμνήσεις.
Σημαδεμένες ανεξίτηλα με την αρμύρα
που κάποτε μ΄ άρεσε να γεύομαι,
να οσμίζομαι, να ταυτίζομαι.
Πάνε κι αυτές, έγιναν ήδη
ταξιδιάρικες, αλαργινές μορφές.
Κι έμεινα πίσω, ν΄ ανασαίνω δακρυγόνα
και να μαζεύω πεταμένα εισιτήρια
για ένα ταξίδι που δεν το θέλω,
χωρίς πηδάλιο, χωρίς ρότα, χωρίς αύριο.
Έγινα ξένος, μετανάστης αορίστου χρόνου
στην ίδια πατρίδα που κάποτε με γέννησε
και τώρα με σκοτώνει καθημερινά.
Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.
Δεν είμαι πια ο ίδιος!
Ούτε το φόντο είναι το ίδιο!
Κάποτε ήταν καταγάλανο,
τώρα γκρίζο, της απελπισιάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
