Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: 20 παρά: «ο σώζων εαυτόν, σωθήτω»
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130831 Τραγούδια, 269476 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 20 παρά: «ο σώζων εαυτόν, σωθήτω»
 

Είπα να διαβάσω και τα ζώδια, έτσι για αλλαγή. Μήπως μου πουν κάτι νεότερο, αφού κανείς δεν βρέθηκε να μου δώσει μια συμβουλή όσον αφορά το αβέβαιο μέλλον. Ναι, αβέβαιο το μέλλον μου, όπως και τα συναισθήματά μου, κάθρεφτης του ασταθούς μου χαρακτήρα. ʽΟ σώζων εαυτόν, σωθήτωʼ, αυτό είχαν να πουν οι μοίρες για μένα. Λέτε να ‘ναι η σοφία των άστρων; Ίσως. Ίσως και πάλι αυτό που διδάχτηκα τελευταίως να ήταν το αυτονόητο. Πιθανότατα η πιο επιτυχημένη στρατηγική επιβίωσης εμένα όλως παραδόξως να μου διέφευγε. Τώρα θα μου πείτε εγώ φημίζομαι για την άγνοια και τα παράδοξά μου. Μπορεί βέβαια και να μην ήταν τόσο παράδοξη η άγνοιά μου, μπορεί έτσι να το ʽθελε το άστρο μου –ή το αγγελάκι μου, πώς το λέτε εσείς οι πιστοί το κάρμα. Μπορεί και να ʽταν όλα μέρος ενός καλοφτιαγμένου παζλ που τώρα ολοκληρώνεται με αυτό το τελευταίο κομμάτι.

Όπως και να ʽχει, άντε τώρα να με σώσω.

Κοντεύω τα είκοσι –είκοσι, το πιστεύεις;- αλλά δεν μεγαλώνω.Τα δικαιώματα του ενήλικα τα δέχομαι με ανοιχτές αγκάλες, όχι τόσο τις ευθύνες. Δεν είμαι μόνο ιδιόρρυθμος άνθρωπος, είμαι και λιγάκι κακομαθημένο. Έχω μάθει να πέφτω κι ύστερα κάποιος περαστικός να μου ρίχνει πατερίτσες για νʼανέβω. Όταν βουλιάζω, βουλιάζω περιμένοντας κάποιος να ακούσει τις κραυγές μου μέσα στο σκοτάδι. Μπορεί και να γουστάρω την τραγωδία καταβάθος, γενικότερα μʼαρεσει ό,τιδήποτε μοιραίο. Κι ας είμαι κυνική, κι ας είμαι ορθολογίστρια. Είναι που η ζωή είναι πολύ άδεια, κι είναι όλα γύρω μου ένα ξενέρωτο μπεζ όταν δεν υπάρχει στην εικόνα λίγη υπερβολή, λίγο υπερ-αίσθημα. Όχι πως το συναίσθημα κινείται μέσα σε πλαίσια, σε θέματα καρδιάς τα ‘όρια’ είναι ανύπαρκτος όρος. Για το βαρυφορτωμένο παραμύθι ζούμε όλοι, για εκείνες τις σελίδες της ζωής με τα πολλά λούσα και τα αταίριαστα χρώματα και τις ανακατεμένες σκέψεις. Για εκείνο το μείγμα νοσταλγίας και ζεστασιάς, για τον απόλυτο έρωτα, για το απόλυτο.

Κοντεύω τα είκοσι, και μεγαλώνω χωρίς να μεγαλώνω. Κάποτε στην εφηβεία μου –εγώ βέβαια ακόμα έφηβη είμαι- ένας ξερόλας μου ‘χε πει πως βλέπω παντού φεγγάρια και λουλούδια κι αστέρια. Κι ο κόσμος είναι γεμάτος αληθινούς ανθρώπους, κι αληθινά τέρατα, κι αληθινές ευκαιρίες που αν της παραμελήσεις σού γλιστράνε μέσα απ’τα χέρια. Στην πορεία γνώρισα αμέτρητους ξερόλες. Με ένα υπεροπτικό υφάκι πάντα, μου ‘διναν συμβουλές για την ζωή (μου). Η αλήθεια είναι πως κάποτε με προβλημάτιζαν οι φαντασιόπληκτοι, δήθεν προσγειωμένοι υπερόπτες. Τώρα τα βρήκα με μένα.

Ναι ρε μεγάλε, ακόμα διαβάζω τον μικρό πρίγκιπα και ακόμα πιστεύω σε τριαντάφυλλα που όταν τα φροντίσεις τα κάνεις δικά σου. Ναι ρε μεγάλε, ακόμα επιμένω πως η ζωή θέλει τρέλα, θέλει πείσματα, θέλει καμώματα, χορούς, τσαχπινιές και ταξίδια. Μόνο κάτι άλλαξε από τότε. Τώρα, μεγάλε, καθόλου δεν μασάω. Κάτι τέτοια τυπάκια που στέκονται στο δρόμο μου και μου μιλάνε για κόσμους με μεγάλα γκρίζα κτίρια και σάκους με χαρτονομίσματα και ξανθιές καλλονές κι ό,τι άλλο μπορεί να περιλαμβάνει η άθλια πλευρά της ζωής, εγώ τα κάνω πέρα. Κάτι τυπάκια που κάποτε μου πουλούσαν μούρη και μου ‘κοβαν τα φτερά μου, τώρα τα σπρώχνω σαν πιόνια πέρα δώθε.

Όχι δεν θέλω το σωσίβιο κανένος. Δεν φοβάμαι. Έφτασα και στον πάτο. Ε και, τι έγινε; Τώρα είναι ώρα να πετάξω. Κι αλοίμονο σ’όποιον ξεδιάντροπο βαλθεί να με εμποδίσει.
Δεν πεθαίνω εγώ, μεγάλε. Κάποτε τραυματίζομαι. Είναι κι αυτό κομμάτι της ‘απόλυτης εμπειρίας’.

20 παρά κάτι κι αφήστε με στην τρέλα μου. Πάω να με σώσω.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
18-08-2011 @ 21:59
Ξέρεις το να μη μεγαλώσεις σε ότι αφορά τις ευθύνες του ενήλικα είναι καθαρά προσωπική επιλογή που κανένας δε θα σου υποδείξει γιατί ζηλεύουν.
Σε διάβασα σήμερα και χάρηκα.
Είσαι...αλλιώτικη.
Αποφασισμένη.
Και δε χρειάζεσαι κανενός τη συμβουλή ποτέ πιά.
monajia
18-08-2011 @ 22:37
Όχι δεν θέλω το σωσίβιο κανένος. Δεν φοβάμαι. Έφτασα και στον πάτο. Ε και, τι έγινε; Τώρα είναι ώρα να πετάξω. Κι αλοίμονο σ’όποιον ξεδιάντροπο βαλθεί να με εμποδίσει.

ΕΤΣΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ.................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο