| |
Οι μέρες μας, μας οδηγούνε στο απροχώρητο
Σιγά- σιγά μα με απόλυτη βεβαιότητα
Στο εκεί που δεν υπάρχει έπειτα παρέκει
Σαν εκείνες τις μικρές ξύλινες προβλήτες
Που αφού για λίγο προχωρούν μέσα ως βαθιά
στη θάλασσα
Έπειτα σαν απότομα ή σαν ανέλπιστα να σταματούν
Και χάσκει κάτω από την άκρια τους το κύμα.
Κι αλίμονο σε εκείνον που θεωρώντας
Πως θα μπορούσε εσαεί να περπατά
Με στέρεο βηματισμό απάνω απ’ το νερό,
δεν υπολόγισε καλά τα βήματά του,
Και δεν απόλαυσε αρκετά το σύντομό του πέρασμα:
Βρίσκεται απροετοίμαστος ,με δίχως να το περιμένει
Καταμεσής μες στο άτμητο νερό
Στο στόμα το αδηφάγο του πελάγους
Αφήνοντας μονάχα πάνω του , για ελάχιστο
Τους κύκλους τους ομόκεντρους
Που έπονται της καταβύθισης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
