| |
Στου ποταμού τα κρύα νερά
να βουτήξω τις ταραχές μου,
ν' ανακαλύψω τη διαύγειά τους,
να θυμηθώ την υπόστασή τους,
μήπως καταφέρω να ρίξω απ' το θρόνο τους
τις βεβαιότητές μου.
Αυτές που μου έδωσαν τέτοια χαρά
να πιστεύω πως κάποιος είμαι,
πως κάποιο σκοπό έχουν όλα αυτά
που κάθε μέρα ξετυλίγω
χωρίς κόπο.
Μήπως καταφέρω να πλύνω
τις λασπώδεις αυταπάτες
απ' τα ρυάκια του μυαλού μου
και επιτέλους να χαρώ
το καθάριο αίμα που κυλάει σ' αυτά.
Κυλίδα, κυλίδα, κυλίδα.
Χάνομαι στην τρέλα της αλήθειας τους,
της ειλικρίνιάς τους.
Και χαμογελάω χωρίς σκοπό πια,
λυτρωμένος,
βουτηγμένος στην τρέλα
που θα σφυριλατεί κάθε στιγμή
τη γύμνια της μοναξιάς,
τη λάμψη της ζωής
και με μανία θα φτυαρίζει
το πηχτό παραλήρημα
της δόξας που μου δώσαν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
