| |
Ξαίφνης φύσηξε αγέρας δυνατός
και το υπέροχο συναίσθημα έφυγε μακρυά μου.
Ο Ήλιος καλύφθηκε απο σύννεφα γκρίζα
κι εκείνη τη μαγεία τώρα πια δεν βιώνω.
Η πανέμορφη Νεράϊδα μετετράπει σε μέγαιρα
και το ωραίο χαμόγελο σε αιώνιο κλάμα.
Η ωραία φωνή μια κραυγή όλο μίσος
και εκείνο το όραμα τώρα πια δεν υπάρχει.
Του Ηλίου το φως την ψυχή μου που φώτιζε
για πάντα εχάθη
και την ψυχή μου τώρα πια
μαύρο φως τη φωτίζει.
Της ημέρας τη λάμψη καιρό έχω να δω,
μιας και ζω κάθε μέρα ένα αιώνιο σκότος.
Τούτο το φως το 'χω πια επιθυμήσει,
μα είναι αυτή η νύκτα που θα μ'αναγεννήσει.
Οι αξίες χαθήκανε, τα ιδανικά ξεχαστήκαν.
Οι ολίγοι πιστοί με μανία διώκονται.
Κι εγώ σαν πιστός προσπαθώ να ξεφύγω,
απο 'κείνο το φάντασμα που με θέλει νεκρό.
Μα είναι της Μοίρας το θέλημα
τον Αγώνα να τον κερδίσω
και η λαχτάρα μου για ζωή
θα μ'οδηγήσει στη Νίκη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
