| |
Πόσο παράδοξη η αίσθηση μαζί σου,
αναμοχλεύοντας ηδονικά συστατικά.
Αμαρτωλές οι λέξεις μας θυμήσου,
όταν την ψεύτικη φορούσες αγκαλιά.
Εικονικές οι σιωπές προτού ξεφύγεις
απο τον άνοστο θλιμμένο σου εαυτό.
Με προσοχή μπορούσες να αποφύγεις,
και να κρυφτείς απ' τον αλλόκοτο εχθρό.
Ήταν αυτός που σου 'χε μάθει να πιστεύεις,
πως στην ζωή η μοίρα έχει τα κλειδιά.
Μέσ' στην ανάμνηση κρυφά να ταξιδεύεις,
και να κοιτάς πάντα στα μάτια την φωτιά.
Εσύ προτίμησες στο χάος να ενδώσεις,
και υποτίμησες ξανά το κάθε τι.
Ακαταλόγιστα την ευτυχία να σκοτώσεις,
να δώσεις έδαφος στην μοναξιά πριν μαραθεί.
Να 'σαι καλά που σού 'λειψε το θάρρος,
την αποκάλυψη να φέρεις στην σκηνή.
Σαν μαριονέττα η καρδιά σου ένας φάρος,
όταν τα νήμματα της έκοψες εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
