| |
περνώ ανάμεσα από τους κίονες
μέσα απ’ τις μυστικές στοές τις σκοτεινές
που άλλοτε ασφαλώς επιστέγαζαν τα όνειρα μας
κι απ’ όπου μπορούσαμε να τα περάσουμε
δίχως κανείς να μας αντιληφθεί,
ελπίζοντας πως εκεί, στην έξοδό τους
μπορεί να τα περίμενε η πραγμάτωση.
Τώρα ξέσκεπες χάσκουν οι στοές
οι τοξοτές τους οροφές κατεστραμμένες
κι οι κίονες τους κείτονται στο χώμα
έρποντας σαν τ’ ασπόνδυλα ερπετά
κι αναπολώντας την εποχή που οι σπόνδυλοί τους
στέρεα ως ήτανε δεμένοι με χυτό μολύβι,
στέκονταν όρθιοι και ξάμωναν τον ουρανό
και σημαδεύαν τα’ αστρα
όμως ας μην μεμψιμοιρώ
ίσως αν είχαμε προλάβει να εξέλθουμε
κι αν είχαμε καταφέρει να οδηγήσουμε τα όνειρά μας
εκεί, στο ξέφωτο με τα μεγάλα δέντρα
το φως που είχαν οραματιστεί τα μάτια μας
μπορεί να ήτανε λιγότερο καθάριο κι άφθονο
απ’ όσο το ‘χε πλάσει η φαντασία μας
-εκείνη η καλπάζουσα της νιότης-
που ίσως εν τέλει η αναμονή κι η αναζήτησή του
να μέτραε απείρως περισσότερο
κι από το φως το ίδιο…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
