Στις βροχής...
τα κοιτάσματα…
θα καρφώσω κάθετα…
κατάρτι στον ουρανό…
την αγάπη…
την δική μου…
εντός μου…
να γυαλίσει…
σαν φως…
Κι Όταν…
κουρσέψω την Ζωή σου…
θα στην χαρίσω…
τρυφερά…
έντονα…
στα χείλη…
που ποθώ…
στο κορμί σου…
θα την σκορπίσω…
που παρανοώ…
στον Υπερθετικό βαθμό…
μέσα σου…
θα την διεισδύσω…
ταυτόχρονα…
με την ύλη και ψυχή μου…
την στιγμή…
που σε κατακτώ…
δεν την έχω ανάγκη…
την έχω ζήσει…
μου την έχουν χαρίσει…
αφιλοκερδώς…
Να την χορτάσεις…
πολύτιμο θησαυρό…
κι όταν…
σε απο-καλώ Αγάπη…
θα είμαι εγώ…
εντός σου…
άφθαρτο φως…
Α γ ά π η . . .
θα σε κυριεύει…
εξιτάρωντας…
θρυμματίζοντας...
τον δικό σου βυθό…
σε χείμαρρους ασυγκράτητους…
ανείπωτων οργασμών…
άπειρων ερωτισμών…
κι αν…
δεν είμαι παρών…
θα είμαι εγώ…
Α γ ά π η . . .
θα σε κυριεύει…
εξιτάρωντας…
θρυμματίζοντας...
τον δικό σου βυθό…
σε χείμαρρους ασυγκράτητους…
ανείπωτων οργασμών…
άπειρων ερωτισμών…
κι αν…
δεν είμαι παρών…
θα είμαι εγώ… ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
