| |
Ξυπνώντας αντίκρισα τα δυό σου ματια να μου λεν,
καλημέρα άργησες.
Ήταν, σου λέω, της νύχτας το ξεγέλασμα αυτό που με κρατούσε.
Το μεσημέρι στο τραπέζι μου πες κάνε γρήγορα και
μην αργείς.
Ήταν, σου λέω, του πρωινού η προσμονή.
Το βράδι, σου είπα, έλα να πλαγιάσουμε νωρίς,
σε χρειάζομαι.
Ξάπλωσε και έρχομαι, μου είπες όπως πάντα
και έμεινες εκεί που πάλι εψές σε άφησα.
Το πρωινό δεν άργησε να 'ρθεί...
Μόλις σε κοίταξα μου είπες όπως παντα :
Καλημέρα και πάλι άργησες να 'ρθεις...
Ο γιός μας πάλι ξύπνησε νωρις...
Ήταν, σου λέω, της νύχτας το ξεγέλασμα αυτό που με κρατούσε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
