| |
Στου ονείρου την όμορφη μεριά
Εκεί που παίζουν τα παιδιά
Ο ήλιος το φως του δίνει
Τις ακτίνες του ποτέ δεν σβήνει
Στου ονείρου την όμορφη μεριά
Εκεί που τραγουδάνε τα παιδιά
Ήρθε μια μέρα επισκέπτης ο Εφιάλτης
Ήτανε ψεύτης μα ντύθηκε σαν λάτρης
Και τα τραγούδια γίνανε κραυγές
Τα χρώματα μουντές σκιές
Το φως χάθηκε σιγά –σιγά
Και μαζί με αυτό χάθηκαν τα παιδιά
Και του ονείρου η όμορφη μεριά
Έχασε την παλιά της ομορφιά
Και σκότος άρχισε να την γεμίζει
Κι ο ήλιος άρχισε να κοκκινίζει
Και όταν χάθηκε πίσω απ’ τα βουνά
Και έσβησε το φως του
Φώναξε ο Εφιάλτης δυνατά
Πως ο τόπος αυτός ήτανε δικός του.
Ήρθε όμως το άλλο το πρωί
- Αυτό δεν το ‘χαν ξαναδεί -
Και ήρθε πάλι δυνατό το φως
Και o ήλιος ήρθε πίσω πιο λαμπρός
Χάθηκαν οι μουντές σκιές
Το κακό και οι φωτιές
Γέλασαν και πάλι τα παιδιά
Στου ονείρου την όμορφη μεριά
Και ο ήλιος που είχε κοκκινίσει
Αφού πέθανε μπόρεσε να νικήσει
Και τώρα πια το φως του δίνει
Και τις ακτίνες του ποτέ δεν σβήνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
