| |
Σ' αγαπω με τα ματια της ψυχης μου
εισαι η μελωδια της ζωης μου
εισαι η ελπιδα διπλα απο το γκρεμο
εισαι το πιο φωτεινο αστρο στον ουρανο
δε με ξερεις καλα κλαιω καμια φορα
οταν το αγκαθι μπει βαθια και μου σκισει την καρδια
μη με πληγωσεις ξανα αγκαλιασε με σφιχτα και αγαπα με αληθινα
ασε τους εγωισμους
πριν να ειναι αργα
στη ματια σου μια ερημια
με κοιτας και ολα ειναι πια φτωχα,ψευτικα,εικονικα
δε ξερω αν μπορω να σε εμπιστευτω ξανα
σαν μεσα μου κατι να αλλαξε τελικα
εσυ δεν εχεις καρδια
εισαι μια ψευτικη ζωγραφια
καποτε μου ελεγες πως με αγαπας
και τωρα ετσι απλα με πετας
τι ζητας
γιατι εσυ δε πονας
τοσο ευκολο σου ειναι να ξεχνας
μαθε ολα να μην τα σκορπας
η καρδια μου σταματησε να χτυπα
για σενα προσπαθει να μη μιλα
και σιγα σιγα να σε ξεχνα
καποιες φορες τα καταφερνει
μα αλλες τα γυρνοφερνει
και ξανα εσενα γυρευει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
