| |
| | Το κοράκι |  | | | (...οι νεκροί δεν πεθαίνουν ξανά,αν ζωή άλλη δεν έχου να δώσουν....) | | |
[I][I][I]Εχτές αργά, μεσάνυχτα στου κήπου μου τ΄αλώνια
ως μπέρδευε τ΄ασήμιασμα, στο σκότος η σελήνη,
θαρρείς με ανθρώπινη φωνή, τρεμάμενη που σβήνει,
ένα κοράκι μίλησε απ΄τα ψηλά τα κλώνια.
Κι ώς σάστισα εμβρόντητος, στ΄αερικού το δρόμο
-καθώς του κόσμου τα πουλιά, σ΄ανθρώπους δεν μιλούνε,-
τα χέρια μου επαγώσανε κι άρχισαν να κροτούνε,
κι ανατριχηλα βάραινε, τον γέρικο μου ώμο.
Μα το κοράκι κοίταξε, με περισσή συμπόνια
και η τρεμάμενη φωνή, μαλάκωσε πιο πέρα,
σαν να΄θελαν τα λόγια του, να πάρουν την φοβέρα,
που μου κεντούσε την ψυχή, σαν πέρναγαν τα χρόνια.
-Αμοιρε μες τον κήπο σου, διαβάτης κουρασμένος
απο καιρούς που περπατάς στων αστεριών τα φώτα
παρακαλάς για μιαν αυγη, ροδόχρωμη σαν πρώτα,
στην πρώτη την αγάπη σου, δίπλα ευτυχισμένος..
Τα λόγια του τα διάλεξε, τ΄αρπακτικό το μαύρο
κι έτσι μου αποκρίθηκε, απ, της ροδιάς το σώμα,
κι μες τα μαύρα μάτια του που κοίταζαν το χώμα,
άδικα, δέσμη έψαχνα καλοτυχιάς, για να ΄βρω.
-Πες μου πως ήρθε η ώρα μου, τον κόσμο για ν΄αφήσω,
αερικό που πρέπει σου τον θάνατο να σπείρεις,
μα την καρδιά μου μην μου πεις πως ήρθες για να φθείρεις
κι όρκο αιώνιας λησμονιάς, γι Αυτη να ξεστομίσω.
-Τα βήματα μου γέρασαν στον κήπο μου για χρόνια
μα μου ζεσταίνει τη ψυχή, αυτήν να περιμένω
και μου κρατάει το κορμί, αυτό το γερασμένο,
το φως απο τα χάδια της που έμειναν αιώνια.
Και το κοράκι εσπάραξε , στα λόγια μου τα δίκια
κι έφτασαν μαυρα δάκρυα, στα μελανά του μάτια,
θαρρείς πενθούσε κι αυτό, στα σκοτεινά δωμάτια
της γερικής μου μοναξιάς, τα αισθήματα τα αντρίκια.
-Καμιά δεν είναι πιότερη, στις συμφορές του κόσμου
μήτε ο θάνατος μπορεί να συγκριθεί μαζί της,
όταν η αγάπη ξεψυχά, πεθαίνουν στην αυλή της
οι άνθρωποι, ως τ΄άρωμα στα λούλουδα του δυόσμου.
-Μα εδώ ξανά δεν θα την δείς, να περπατεί εμπρός σου
και να κοιτάει το αστροφώ, μες την ζεστή σου αγκάλη,
σαν τα μαλλιά της τα λυτά, στο άγιο της κεφάλι
θα ξεκουράζονται γλυκά,στο στήθος το δικό σου.
Κι απο τα λόγια του στοιχειού, μαρμάρωσε η καρδιά μου
και ουρλιαχτό αντήχησε στου κήπου τα λουλούδια,
χλώμιασαν έγειραν κι αυτά, σαν να΄τανε τραγούδια
που μοιρολόγια έγιναν, στην τελευταία λαλιά μου.
-Πάρε μου εμένα την ζωή, κι όλες που χω να ζήσω,
να ζήσει αυτή και να χαρεί , και ζωντανή να μείνει
κι οποια της πλάσης συμφορά, σου έχει απομείνει,
απόθεσε στον ώμο μου για να την κουβαλήσω.
Μα το στοιχειό ως έκλαιγε και κοίταζε το χώμα
μου πε πως επαντρεύτηκε η αγάπη μου η μεγάλη,
πως στέκει Νια και ζωντανή σε άλλου την αγκαλη,
και ξέχασε τ άγγίγματα απ΄τα δικο μου στόμα.
-Κι είσαι απο χρόνια εσύ νεκρός, άμοιρε που θυμάσαι
μια αγάπη που σε ξέχασε, και αναζητάς χαμένη,
που σαν κι εσένα έμεινε στον κήπο πεθαμένη
και τις βραδιές στα κλώνια του, την ψάχνεις και λυπάσαι.
Δεν είχε ανθρώπινη λαλιά ,στα λόγια του τα κρύα
μεσάνυχτα σαν μίλησε μες της νυχτιας το δώμα,
μα με λαλιά που εξιστορούν και γνέφουνε ακόμα
του κόσμου τα αγρια όρνεα , του κόσμου τα θηρία.
Και τότε πρώτη μου φορά κοίταξα την σκιά μου
έτσι οπως του φεγγαριού την χάραξαν τα χέρια,
χέρια εγώ δεν είχα πια, για να μετράω τ΄αστέρια
μονάχα σκοτεινά φτερά μάυρα, και μάτια χάμου.
Κι οσο κι αν σάστισε η ψυχή, στ ΄αερικού τα χνάρια,
ποτές δεν ήρθε αερικό, μα ένα κοράκι μόνο,
κοράκι ήμουν σαν κι αυτό, κι εγώ ,πάντα στο χρόνο
και φύλαγα τις θύμησες, στου κήπου τα κλωνάρια.
Θανάσης Κρουστάλης[/I][/I][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 24
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | ...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της | | | |
|
aridaios
03-10-2011 @ 03:29 | Μα το κοράκι κοίταξε, με περισσή συμπόνια
και η τρεμάμενη φωνή, μαλάκωσε πιο πέρα,
σαν να΄θελαν τα λόγια του, να πάρουν την φοβέρα,
που μου κεντούσε την ψυχή, σαν πέρναγαν τα χρόνια. ::oh.:: ::oh.:: | | Celestia
03-10-2011 @ 03:32 | Φανταστικο!!!!!!!!!!!
Συναρπαστικο!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΚατεριναΘεωνα
03-10-2011 @ 03:36 | Τωρα.......να χρησιμοποιησω την κοινη λεξη καταπληκτικό
φτωχη θα ειναι.......εχει τα παντα μεσα.....δύναμη,πονο,αγωνια
ελπιδα
και φοβερό επίλογο
ποιητικο διηγημα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!θα το ελεγα κι ας μην υπαρχει
αυτος ο ορος στη λογοτεχνια | | ΛΥΔΙΑ_Θ
03-10-2011 @ 06:23 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΠΟΙΗΣΗ ::theos.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
03-10-2011 @ 06:56 | ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | aprobleptos
03-10-2011 @ 07:07 | Κι οσο κι αν σάστισε η ψυχή, στ ΄αερικού τα χνάρια,
ποτές δεν ήρθε αερικό, μα ένα κοράκι μόνο,
κοράκι ήμουν σαν κι αυτό, κι εγώ ,πάντα στο χρόνο
και φύλαγα τις θύμησες, στου κήπου τα κλωνάρια.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!! ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ
::up.:: ::yes.:: ::theos.:: | | gk_giotaki
03-10-2011 @ 07:21 | Κι οσο κι αν σάστισε η ψυχή, στ ΄αερικού τα χνάρια,
ποτές δεν ήρθε αερικό, μα ένα κοράκι μόνο,
κοράκι ήμουν σαν κι αυτό, κι εγώ ,πάντα στο χρόνο
και φύλαγα τις θύμησες, στου κήπου τα κλωνάρια.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | monajia
03-10-2011 @ 07:54 | Δεν είχε ανθρώπινη λαλιά ,στα λόγια του τα κρύα
μεσάνυχτα σαν μίλησε μες της νυχτιας το δώμα,
μα με λαλιά που εξιστορούν και γνέφουνε ακόμα
του κόσμου τα αγρια όρνεα , του κόσμου τα θηρία.
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΕ.....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | puzzle
03-10-2011 @ 09:28 | καταπληκτικο...... ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | oneiropola
03-10-2011 @ 09:54 | Θαναση Εξαιρετικο !!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
καλη εβδομάδα !!! | | Ερμότιμος
03-10-2011 @ 12:55 | Φίλε δεν έχω λόγια..μον' να ξέρεις πως στον τόπο μου δίχρωμη η κουρούνα.. | | ραγισμενοσ καθρεφτης
03-10-2011 @ 14:52 | την καλησπερα μου!!! απλα υπεροχο!!! ::theos.:: ::yes.:: ::yes.:: | | maniauri
03-10-2011 @ 15:18 | ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: !!!!!! ::theos.:: !!!!!! ::theos.:: Θανάση σ' ευχαριστώ που σε γνώρισα μέσα από το σχόλιό σου. | | John Fenix
03-10-2011 @ 15:32 | Είναι από τις δημιουργίες που θα έπρεπε να πληρώνει κανείς για να την διαβάσει.
Είμαστε από τους τυχερούς λοιπόν που την διαβάσαμε….και δωρεάν.
Συγχαρητήρια και πάλι συγχαρητήρια.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Βασίλης Μ.
03-10-2011 @ 17:13 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ο Γέροντας
03-10-2011 @ 17:14 | καλησπέρα Θανάση τέλειο !!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | αντικλείδι
03-10-2011 @ 18:13 | Ποιητικό διήγημα και μάλιστα υπέροχο που είπε κι η Κατερίνα !!! | | Sofitsa
03-10-2011 @ 18:42 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
03-10-2011 @ 20:24 | άδικα, δέσμη έψαχνα καλοτυχιάς, για να ΄βρω.......η καλοτυχία άνιση μοιρασμένη....έξοχο Θανάση!!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::theos.:: | | TATOO32
03-10-2011 @ 22:21 | ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | | morrissey
03-10-2011 @ 23:28 | Μπράβο φίλε μου... Συναρπάζεις! | | elena351
04-10-2011 @ 06:31 | ΑΤΟΦΙΑ ΠΟΙΗΣΗ !!! ΕΥΓΕ ΣΟΥ !!! ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | ierapostolos
04-10-2011 @ 21:10 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Ορμητικός ποταμός. | | Σιδερά Αθηνά
15-10-2011 @ 20:40 | Δέξου την αγάπη και τον θαυμασμό σου.
Επιτέλους λίγο φως εδώ μέσα! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
