Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ακόμα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269420 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ακόμα
 

Ακόμα


Ακούμπησες τη μέρα στην πλάτη της κουρτίνας
Κοίμισες τα όνειρα στο παλιό κρεβάτι
Κι έφυγες
Πόσος καιρός;
Ούτε θυμάμαι
Μια ζωή μπορεί
Μπορεί και δύο
Καθόμουν κι έσβηνα τις μέρες
Γέμισα γραμμές τα πάντα
Κι ακόμα χωρούσα
Άνοιξα το ντουλάπι με τα προικιά μου
Κι ότι σεντόνι βρήκα το πήρα
Πήγα στο δωμάτιο με τα όνειρα και περίμενα
Περίμενα πολύ μα ποιος μετράει;
Όταν άρχισαν να ξυπνάνε ένα-ένα
Έπαιρνα τα σεντόνια και τα έκανα φαντάσματα
Είχα μια ελπίδα να με κατασπαράξουν
Μα εκείνα άρχισαν να χορεύουν στους τοίχους και τα ταβάνια
Κι εγώ ακόμα χωρούσα
Κοίταξα τις γωνίες που ‘μεναν άδειες
Διάλεξα μια και τη γέμισα μ’ όλη μου τη σιωπή
Μικρές μαύρες κουκίδες
Το χτες μου
Το τώρα
Έκατσα ακίνητη
Έκλεισα τα μάτια
Κράτησα και την ανάσα μου
Ούτε δυο λεπτά δεν μπόρεσα να κάνω πως δεν είμαι
Ούτε δυο λεπτά
Νικημένη κατά κράτος αποκοιμήθηκα
Στην πλάτη της κουρτίνας ήρθε άλλη μια μέρα
Κι ενώ φοβόμουν που εσύ πάλι ξεμάκραινες
Ακόμα χωρούσα







 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
monajia
04-10-2011 @ 21:58
ΜΠΡΑΒΟ ΕΦΗ.....................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Τρυγητής
04-10-2011 @ 22:16
πανέμορφο...τα σέβη μου ::yes.::
el. hal
04-10-2011 @ 22:40


Ακόμα


Ακούμπησες τη μέρα στην πλάτη της κουρτίνας
Κοίμισες τα όνειρα στο παλιό κρεβάτι
Κι έφυγες
Πόσος καιρός;
Ούτε θυμάμαι
Μια ζωή μπορεί
Μπορεί και δύο
Καθόμουν κι έσβηνα τις μέρες
Γέμισα γραμμές τα πάντα
Κι ακόμα χωρούσα
Άνοιξα το ντουλάπι με τα προικιά μου
Κι ότι σεντόνι βρήκα το πήρα
Πήγα στο δωμάτιο με τα όνειρα και περίμενα
Περίμενα πολύ μα ποιος μετράει;
Όταν άρχισαν να ξυπνάνε ένα-ένα
Έπαιρνα τα σεντόνια και τα έκανα φαντάσματα
Είχα μια ελπίδα να με κατασπαράξουν
Μα εκείνα άρχισαν να χορεύουν στους τοίχους και τα ταβάνια
Κι εγώ ακόμα χωρούσα
Κοίταξα τις γωνίες που ‘μεναν άδειες
Διάλεξα μια και τη γέμισα μ’ όλη μου τη σιωπή..................... ::kiss.::
oneiropola
04-10-2011 @ 23:20
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
aridaios
05-10-2011 @ 00:10
Καλως μας ξαναρθες... ::rock.::

Έπαιρνα τα σεντόνια και τα έκανα φαντάσματα
Είχα μια ελπίδα να με κατασπαράξουν
Μα εκείνα άρχισαν να χορεύουν στους τοίχους και τα ταβάνια ::theos.:: ::theos.::
Στιχοι-εικονες χιλιαδες
Μπραβο σου

Φιλακια απο την Φλωρινα
dimos-tzeni
05-10-2011 @ 00:20
::yes.:: ::up.:: ::yes.::
να έχεις ένα όμορφο βράδυ!
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
05-10-2011 @ 20:50
::up.:: ::hug.:: ::up.::
dimvel
06-10-2011 @ 13:36
Η αβάσταχτη λεπτότητα βαρέων συναισθημάτων!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο