| |
| | Θρήνος για τη φυγή της Ωραίας Ελένης |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Ο βασιλιάς Μενέλαος, το επόμενο βράδυ,
ξάπλωσε μόνος.
Ήταν ακόμα θυμωμένος, γι’ αυτό έμεινε ξάγρυπνος.
Στη σιγαλιά του τοπίου, εεε-ωπ!
Στη σιγαλιά του τοπίου,
άκουγε, θα ’λεγες, τα κουπιά του πλοίου!
Μαρτυρίες για δάκρυα και τέτοια,
δεν έχουμε.
Κι αν οι άντρες κλαίνε, το κρατούν για τη δική τους
πάρτη, εεε-ωπ!
Μα η ντροπή; Περίγελος έγινε,
ρεζίλι και των σκυλιών στη Σπάρτη!
Τα ξημερώματα, κατά τους παπύρους,
κοιμήθηκε λίγο.
«Νήδυμος ύπνος απώλεσε σείο γαμετείην»...
Τα νερά της Στυγός, εεε-ωπ!
Το κατρακύλισμα στον Άδη.
Κι η θεά Αφροδίτη που ’βγαινε γυμνή από ένα πηγάδι!
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
RoadPoet
06-10-2011 @ 07:02 | Όμορφο θέμα, ωραία απόδοση... | | monajia
06-10-2011 @ 08:24 | ΘΑΥΜΑΣΙΟ........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
06-10-2011 @ 09:18 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | ο Γέροντας
06-10-2011 @ 18:40 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
