| |
Μιά ιστορία θα σάς πω
σχεδόν τραγουδιστά
θέλω να τραγουδήσω .
Καί ας με λές παραμυθά
εγώ θα συνεχίσω.
Μπροστά απ΄αλλες εποχές
σέ μιά περιοδεία .
Ακούστε με αρχίζει από
παλιά αυτή ή ιστορία.
Κί αν διψάσεις νερό
να μήν πιείς που θά φέρουν .
Γιατί εκεί τού αμέλητα νερό
άφθονο θα προσφέρουν .
Στό μυαλό τόν εφιάλτη
τό κλειδί που κρατά .
μήν κοιμάσαι .
Τής κασταλίας τής πηγής
να πιείς νερό να θυμάσαι.
Τα χρόνια που φεύγουν
τά λέν περασμένα .
Μά δεν ξεχνώ .
Νοταράς και Γεννάδιος
τήν κερκόπορτα ανοίγουν
κι ολα αύτά μιλημένα .
Τής πόλης τά κάστρα
θά μένουν θλιμμένα .
Κι όσο ο καιρός κυλάει
που μέ πηγαίνουν
αρνί σταβλίζουν .;
πάλι μέ χρόνια και καιρούς ........
λόγια θεέ μου πόσο μυρίζουν.
Ή Σμύρνη πάει
σαράκι ή τουρκιά
και περπατάει .
Εκεί στό ηλιοβασίλεμμα
σάν τής ανάσας τό τελευταίο
προσκύνημα ..
και αλλου προδώτη χτύπημα
Ντύνουν τό ψέμα στά γραπτά
του Γιώργου οι σημαίες
αστέρια και ήλιοι νομίζουν
πώς ένα .
τάφοι ανοίγουν μυρίζουν μέ αίμα.
Ο χρόνος κυλάει μα δεν σταματά
ύπάρχουν ιστορίες μά εκείνες
είναι αλλες .
στό τέλος της δικής μας υπάρχουν
κρεμάλες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
