| |
Σαν το τσιγάρο που καπνίζει στο τασάκι
Έτσι επιμένει η ψυχή μας χρόνια τώρα
Φέρνει μαντάτα ο καιρός σκέτο φαρμάκι
Μοιάζει η ζωή μας σαν μεγάλη στεναχώρια…
Σκοτάδι γέμισαν οι άκρες των ματιών μας
Οι προφητείες εκπληρώνουν το σκοπό τους
Κανείς δεν ξέρει τι στ’ αλήθεια είναι δικό μας
Πόσες θυσίες θέλει ακόμα ο βωμός τους...
Τις Κυριακές ο πόνος ίδιος, μα μοιράζεται
Μ' έναν καφέ και δυο κουβέντες μουδιασμένες
Είναι κι ο έρωτας αλήτης που κουράζεται
Στους ίδιους δρόμους με αγάπες πληρωμένες
Δεν θέλω σήμερα να ξέρω που βαδίζουμε
Τα όσα σχέδια που κάνουμε αλλάζουν
Μια λέξη μόνο μου αρκεί να σε φαντάζομαι
Να διώχνει έτσι η καρδιά όσα τρομάζουν…
Σαν ουρανός που ‘χει θυμώσει και χιονίζει
Μια παγωνιά που την αλήθεια μας ματώνει
Ο κόσμος όλος μες την άγνοια γυρίζει
Κι ο χρόνος πάντα τις συνήθειες μπαλώνει…
Πέντε γενιές το ίδιο αίμα μας γεννάει
Καινούργιους πόλεμους λυμαίνεται η ειρήνη
Ένας σταυρός τον κόσμο όλον δεν χωράει
Απ’ την ζωή λίγη ζωή μας έχει μείνει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
