Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η Πατρική Μου Γη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269420 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η Πατρική Μου Γη
 "Εγώ είμαι ο τόπος σου, ίσως να μην είμαι κανείς, αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις". Γ. Σεφέρης
 
Θριαμβευτικά διαβαίνει η Άνοιξη
από την πατρική μου γη
ανθίζει η φύση ερωτευμένη
-μικρό ξυπόλητο κορίτσι-
κάτω απ’ του ήλιου τα ματόκλαδα
κουνά τις κερασιές
κι εκείνες γελώντας
την σκεπάζουν με τα άνθια τους.

Πάνω στην στέρεη ράχη των βουνών της
πλανιέται ήχος απόκοσμος
πεύκα και έλατα κι οξιές σε ονειροπόληση
με άρπα οι Νύμφες του δάσους
συνεχίζουν το αρχαίο τους τραγούδι
κι ο άνεμος χορεύει στα μαλλιά τους.

Ξενάκι απ’ τον βορρά κατεβαίνει το ποτάμι
ασημένια γκρίζα σιωπή
φιδοσέρνεται στην κοιλάδα
ανάμεσα από ιτιές και καλαμιές
από πράσινα καλαμποχώραφα
λόφους που κυματίζουν ώριμα στάχια
κι αραδιασμένα κλήματα με μόχθο και φροντίδα.

Κυλάει πάνω της, ποτίζει τις ρίζες της
την πλένει, την πλημμυρίζει, την ερωτεύεται
την κάνει να γεννοβολά ξανά και ξανά
ώσπου τα νερά του τα μακρινά
με του Αιγαίου σμίγουν το γαλάζιο
κι ο σιωπηλός τους δρόμος
καθρεφτίζοντας τ' αρχαία χαλάσματα
στις αιώνιες ακτές του τελειώνει.

Αχ πατρική μου γη
σαν σύννεφο άσπρο ταξιδεύω τα βράδια
με το φως των μακρινών αστεριών
στης προσμονής τα σιωπηλά χωριά σου
που έχουν ονόματα μνήμης – ονόματα από καρδιάς
που οργώνουν με το ξύλινο αλέτρι του ονείρου
και στ’ αυλάκια της ψυχής τη νοσταλγία φυτεύουν…


Χρυσή





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η πιό όμορφη απ' τις θάλασσες είναι αυτή όπου δεν έχουμε ακόμη ταξιδέψει... Ν. Χικμέτ
 
nea xrysi
08-11-2011 @ 23:21
http://youtu.be/gbu0CtohHUk
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
08-11-2011 @ 23:40
που οργώνουν με το ξύλινο αλέτρι του ονείρου
και στ’ αυλάκια της ψυχής τη νοσταλγία φυτεύουν…
::hug.::
ο Γέροντας
08-11-2011 @ 23:44
Αχ πατρική μου γη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ο πόνος του κάθε Έλληνα ::yes.::
ΚατεριναΘεωνα
09-11-2011 @ 00:27
η ανοιξη διαβαινει καθε φορα που γραφεις
με τον απλο λυρισμο σου !!!!!!!!!

καλό ξημέρωμα χρυσή
Celestia
09-11-2011 @ 01:16
Πανεμορφες εικονες δοσμενες με εναν υπεροχο και μαγικο τροπο!!!!!!!!

Υπεροχο καλη μου Χρυση!

::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
monajia
09-11-2011 @ 09:30
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ALIROS
09-11-2011 @ 12:19
Αχ πατρική μου γη
σαν σύννεφο άσπρο ταξιδεύω τα βράδια
με το φως των μακρινών αστεριών
στης προσμονής τα σιωπηλά χωριά σου
που έχουν ονόματα μνήμης – ονόματα από καρδιάς
που οργώνουν με το ξύλινο αλέτρι του ονείρου
και στ’ αυλάκια της ψυχής τη νοσταλγία φυτεύουν///νοσταλγικος πονος ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
09-11-2011 @ 17:39
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ::theos.:: ::hug.::
XARMOLYPH
09-11-2011 @ 17:45

...Πάνω στην στέρεη ράχη των βουνών της
πλανιέται ήχος απόκοσμος
πεύκα και έλατα κι οξιές σε ονειροπόληση
με άρπα οι νύμφες του δάσους
συνεχίζουν το αρχαίο τους τραγούδι
κι ο άνεμος χορεύει στα μαλλιά τους...

...εμπνευσμένο...γεμάτο ποιητικές εικόνες...πατρίδας!


::hug.::



Black Butterfly
11-11-2011 @ 16:25
Αχ πατρική μου γη
σαν σύννεφο άσπρο ταξιδεύω τα βράδια
με το φως των μακρινών αστεριών
στης προσμονής τα σιωπηλά χωριά σου
που έχουν ονόματα μνήμης – ονόματα από καρδιάς
που οργώνουν με το ξύλινο αλέτρι του ονείρου
και στ’ αυλάκια της ψυχής τη νοσταλγία φυτεύουν…

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ierapostolos
11-11-2011 @ 21:14
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Rannia . k
11-11-2011 @ 21:16
Καταπληκτικό!!!
Καλό σου βράδυ!!!
::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
11-11-2011 @ 21:57
Μια ομορφιά εικόνων και συναισθημάτων νοσταλγίας....θαυμάσιο Χρυσή!!!!!!!!!!!!!!! ::smile.:: ::theos.::
eythis
12-11-2011 @ 20:02
Πάνω στην στέρεη ράχη των βουνών της
πλανιέται ήχος απόκοσμος
πεύκα και έλατα κι οξιές σε ονειροπόληση
με άρπα οι νύμφες του δάσους
συνεχίζουν το αρχαίο τους τραγούδι
κι ο άνεμος χορεύει στα μαλλιά τους.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Υπέροχη η πατρική γη σου Χρυσή !!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλό βράδυ καλό Σ/Κ.
aprobleptos
12-11-2011 @ 22:56
στης προσμονής τα σιωπηλά χωριά σου
που έχουν ονόματα μνήμης – ονόματα από καρδιάς
που οργώνουν με το ξύλινο αλέτρι του ονείρου
και στ’ αυλάκια της ψυχής τη νοσταλγία φυτεύουν…

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΙ ::hug.:: ::yes.:: ::theos.::
φλοισβος
24-11-2011 @ 13:35
Αριστούργημα! Δεν βρίσκω λόγια!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
montekristo
23-01-2013 @ 23:35
ταξιδιάρικο, με γεμισε ομορφες εικόνες
και η απόδοση του τόπου μαγικά αυθεντική
ΒΥΡΩΝ
17-10-2015 @ 20:05
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο