| |
Οι αγάπες των ανθρώπων σταυροδρόμια
Τους δρόμους μας ενώνουμε για λίγο
Στο χάος του καιρού τόσα ρολόγια
Ποιο μέτρησε με ακρίβεια τον χρόνο…
Στο όνειρο που ζεις πια δεν χωράω
Μονάχος άλλα όνειρα θα ψάξω
Μου φτάνει που είχα πει πως σ’ αγαπάω
Πως μπόρεσα για λίγο να σου μοιάσω…
Οι άνθρωποι γεννιόμαστε αθώοι
Μα ζούμε σαν αθώοι κολασμένοι
Περνάει η ζωή σαν κομπολόι
Κι οι δρόμοι μας τελειώνουν κουρασμένοι…
Με πίστεψες κι εσύ κι είπες εντάξει
Δεν κοίταξες ποτέ βαθειά στα μάτια
Το πάλεψες πολύ κι είπες θ’ αλλάξει
Μ’ αλλάξανε του έρωτα τα χάδια…
Περνάνε οι ζωές μας σαν τα τρένα
Χιλιόμετρα βουβά με λάθος χάρτες
Σου είπα πως θα ζω μόνο για σένα
Και σ’ άφησα να ζεις με αυταπάτες…
Κουράστηκα συγνώμες να ζητάω
Για όλα να ζητάω εξηγήσεις
Τα ρέστα μου απόψε σου ζητάω
Με περισσεύματα δεν ζω και ψευδαισθήσεις…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
