| |
Βασιλική παρέα σε κόκκινες θλιμμένες καρέκλες
Την έβαψα κόκκινη
Μην με ρωτάς γιατί .
Είναι αυτή η ατελείωτη θλίψη
γελάω, χαίρομαι, ευχαριστιέμαι,
Μου αρέσουν πολλά
αλλά η ατελείωτη θλίψη παραμένει.
Εδραιώνεται μέσα στα σπλάχνα μου, Σαν Βασίλισσα
(πορφυρή...)
( Παλεύει με την άνοιξη, τη διώχνει..)
Αυτός είναι ο δρόμος .
(Μου λέει πονηρά ).
……
Και εγώ ακολουθώ πάντα
πιστό σκυλί
ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ
Και ξανά έρχομαι μπροστά στο δρόμο της!
ξανά
και ξανά
(ποτίζει τα σκουτιά μου, τα ρούχα μου
την αναπνέω...)
Άλλοτε ,λέω μέγαιρα, κακιά ,
Στριμμένη και φτιάχνω τάματα
χορτόπιτα, να την εξευμενίσω
Όμως δίχως αυτή
θα είχα καταλάβει, το αληθινό μου γέλιο ?
την ηδονή ?
την τέρψη της ψυχής
και του κορμιού μου?
το τσίριγμα το βουβό
το ουρλιαχτό του λύκου?
Είμαι καταραμένος να ζω μαζί της .
...........................................................................................................................2
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
